درباره «شکار ارواح» چه می دانید؟

عبارت “شکار ارواح” ترسناک است زیرا ممکن است فکر کنیم که شکار برای ارواح است. در واقع، ماهیگیری ارواح یا ارواح یک چیز واقعا ترسناک است و زمانی اتفاق می افتد که ماهیگیران تورهای ماهیگیری خود را در دریا و اقیانوس ها گم می کنند یا زمانی که وسایل ماهیگیری قدیمی یا آسیب دیده خود را در محیط دریایی رها می کنند تا از سر راه خارج شوند. در دریا حرکت می کند و در مکانی تاریک و نامرئی آرام می گیرد، به طوری که تله ماهی و سایر آبزیان می شود و هر چه در آن صید می شود از بین می رود.

به گزارش ایسنا، سالانه حدود 640 هزار تن تجهیزات ماهیگیری به ویژه تورهای ماهیگیری در اقیانوس ها تلف یا رها می شود. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) و برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) تخمین می زنند که تجهیزات ماهیگیری رها شده و سرگردان است. (شیلات ارواح) 10 درصد از زباله های اعماق اقیانوس ها را تشکیل می دهد.

مرگ و میر ماهی ها و سایر پستانداران دریایی، از جمله نهنگ ها، دلفین ها، گاو دریایی و لاک پشت ها – که برخی از آنها به شدت در معرض خطر هستند – یکی یکی از پیامدهای مخرب ادوات ماهیگیری سرگردان در دریا (ماهیگیری ارواح) است.

متأسفانه کشتار شبح‌آمیز و بی‌رحمانه آبزیان تنها مشکل ناشی از رها شدن وسایل ماهیگیری در دریا نیست، زیرا این تورهای ماهیگیری رها شده می‌توانند محیط اعماق دریا را تغییر داده و در هنگام مواجهه با پروانه‌های آسیب دیده کشتی‌ها، مسیر ناوبری را با مشکل مواجه کنند. و حتی باعث واژگونی کشتی و مرگ مسافران آن شد.

تجهیزات ماهیگیری رها شده (ارواح) گاهی به عنوان زباله در سواحل دور ریخته می شود. در این حالت، آنها برای پرندگان و گونه های ساحلی و همچنین برای ساکنان مناطق ساحلی خطرناک در نظر گرفته می شوند. کشورهای سراسر جهان تلاش های زیادی برای بهبود مدیریت شیلات انجام داده اند و این تلاش ها باید ادامه یابد.

کارشناسان معتقدند تجهیزات ماهیگیری به روش های مختلف وارد اقیانوس می شود، بنابراین طوفان ها و گردبادها می توانند باعث شوند این تجهیزات از قایق ها و کشتی ها وارد اقیانوس شوند. گاهی اوقات به گونه ای به وسایل دیگر در دریا چسبانده می شوند که قابل برگشت نیستند.

گاهی اوقات صاحبان این دستگاه ها مشخص نیستند و می توان آنها را به صاحبانشان بازگرداند. در این صورت آنها بدون ترس از عواقب و پیگرد قانونی به دریا پرتاب می شوند. گاهی اوقات مراکز مشخص و کافی در سواحل و بندرگاه ها وجود ندارد که قایق ها بتوانند تجهیزات ماهیگیری مورد استفاده خود را در آنجا رها کنند.

به گفته سازمان حفاظت محیط زیست غرق شدن عمدی ادوات ماهیگیری در حین صید غیرمجاز غیرممکن نیست. تورهای گوش و لوازم ماهیگیری، تورها و تله‌ها از معروف‌ترین وسایل برای صید ارواح هستند، اما میله‌های ماهیگیری و طناب‌های بلند ماهیگیری نیز می‌توانند از حرکت آبزیان جلوگیری کرده و در نهایت آنها را بکشند.

امروزه گوشواره‌ها مشکل‌سازترین تجهیزات هستند، زیرا قسمت پایینی توری به بستر دریا ثابت می‌شود و قسمت بالایی توری توسط یک شناور به سطح آب آورده می‌شود تا چیزی شبیه به دیواره‌ی دریای عمودی ایجاد کند که بین 600 تا 10000 متر طول. اگر این تورها گم شوند یا رها شوند، می‌توانند سال‌ها به «ماهیگیری ارواح» مشغول شوند و ماهی‌های بی‌شماری و دیگر آبزیان را بکشند.

یکی دیگر از عوامل مهم در گرفتن ارواح تله گاو و تله قیفی است. در خلیج چساپیک در آب های ساحلی ایالات متحده، سالانه تقریباً 150000 دام از این دام تلف می شود که از مجموع نیم میلیون طعمه و تله مورد استفاده در صید خرچنگ.

در جزیره گوادلوپ در دریای کارائیب، طوفان ها و طوفان ها سالانه باعث از بین رفتن حدود 20000 دام و تله می شوند که 50 درصد از کل دام های مورد استفاده را تشکیل می دهد. این حیوانات برای مدت طولانی به گرفتن ارواح ادامه می دهند. برای ساماندهی این شرایط باید اقدامات عاجل برای جلوگیری از این پدیده انجام شود.