ارتشی از حشرات سایبورگ در بیابان رها شده است

دانشمندان ارتشی از حشرات سایبورگ با کنترل از راه دور را در بیابان آزمایش کردند.

به گزارش ایسنا، دانشمندان در سنگاپور ارتشی از حشرات سایبورگ کنترل از راه دور را به یک میدان بیابانی فرستادند تا این گروه را برای ماموریت های جستجو و نجات آتی آزمایش کنند.

به گزارش ایندیپندنت، تحقیقات نشان می دهد که حدود 20 سوسک سایبورگ از ماداگاسکار، مجهز به کوله پشتی های کوچک با کنترل کامپیوتری، می توانند به صورت گروهی در یک تپه شنی حرکت کنند.

این سوسک‌های سایبورگ، سوسک‌های زنده‌ای با فناوری هستند که به دانشمندان اجازه می‌دهد آنها را کنترل کنند.

محققان دانشگاه فناوری نانیانگ در سنگاپور می‌توانند به سوسک‌ها دستور بدهند و به آن‌ها بگویند به کدام سمت بروند. این دستورات از طریق الکترودهای کوله پشتی که در دو طرف اندام های حسی حشرات قرار می گرفتند به سوسک ها منتقل می شد. در حالی که دانشمندان می‌توانستند سوسک‌ها را به چپ یا راست حرکت دهند، خود سوسک‌ها می‌توانستند به طور عادی راه بروند و از موانع اجتناب کنند.

محققان همچنین مواردی را ثبت کردند که در آن سوسک هایی که به طور تصادفی روی پشت خود غلتیدند توسط دیگران کمک می شدند.

در حالی که دانشمندان تا حد زیادی حشرات را به سایبورگ تبدیل کرده اند، نشان دادن رفتار گروهی یک چالش بوده است.

محققان توضیح می دهند که این شکاف تحقیقاتی به دلیل دشواری هماهنگ کردن حرکات گروهی از سایبورگ ها در پاسخ به کنترل ورودی با توجه به تنوع فردی ذاتی حشرات است.

برای مقابله با این چالش ها، دانشمندان یک الگوریتم ناوبری گروهی جدید برای سوسک های سایبورگ ایجاد کردند. در این مطالعه مشخص شد که کمتر از 20 سوسک یکی رهبر و بقیه پیروان بودند.

در حالی که رهبر موقعیت هدف را می داند، پیروان فقط موقعیت نسبی نزدیکترین یاران خود را می دانند. دانشمندان دریافتند که این همراه هنگام حرکت در بیابان دارای چندین ویژگی “قابل توجه” است. آنها دریافتند که این الگوریتم جدید درهم تنیدگی بین سوسک ها را کاهش می دهد.

محققان همچنین دریافتند که فعل و انفعالات بین سوسک های همراه می تواند به یک سایبورگ به دام افتاده کمک کند تا از یک موقعیت دشوار فرار کند. دانشمندان دریافتند که سوسک های همراه نیز می توانند به یکدیگر در غلبه بر واژگونی کمک کنند.

محققان امیدوارند که روزی بتوان از چنین گروهی از حشرات سایبورگ در ماموریت های جستجو و نجات پس از بلایای طبیعی استفاده کرد.

آنها در این مطالعه نوشتند که این تحقیق به زمینه رباتیک گروهی کمک می کند و پتانسیل ادغام ارگانیسم های بیولوژیکی با رباتیک را برای ایجاد سیستم های خودمختار هوشمندتر با کاربردهای دنیای واقعی نشان می دهد.