نگاهی نقادانه به ساخته جدید سجاد پهلوان‌زاده! / حیثیت گمشده کلیشه‌ای تکراری است!
سریال «حیثیت گمشده» ساخته سجاد پهلوان‌زاده از تازه‌ترین محصولات پلتفرم فیلیمو است که ورای برخی ویژگی‌های مثبت، عملا در متن حرف تازه‌ای برای ارائه ندارد و کاملا متأثر از فضای فیلم فارسی‌هاست.
ویژگی مثبت حیثیت که همنام اثری از کریستوفر نولان است، این‌که سعی کرده قید سلبریتی‌های گران را بزند و نقش یک خود را به مهدی حسینی‌نیا، بازیگر توانمند در نقش‌های مکمل بدهد.
حسینی‌نیا که در سریال «می‌خواهم زنده بمانم» خوش درخشید و بعدتر در سریال‌های «یاغی» و «رهایم کن» نقش‌های مکمل را جذاب درآورد در حیثیت نقش اول را گرفته و خوب بازی کرده ولی امان از متن سردستی سریال که باعث خلق یک کاراکتر ماندگار نشده.
سجاد پهلوان‌زاده که همچنان در سایه محمدحسین مهدویان و تقریبا با همان تیم تولید او، سریال می‌سازد نتوانسته متنی تر و تازه برای روایت انتخاب کند و یکی از کلیشه‌ترین داستان‌ها درباره شک مرد به ناموس خود و سلسله ماجراهایی که لابد باید به برطرف شدن شک منجر شود را محور داستان کرده.
پهلوان‌زاده اگر گشتی در صفحه حوادث روزنامه‌ها میزد با انبوهی پرونده ناموسی به روز و جذاب روبرو می‌شد که فقط یکی از آنها کافی بود برای رهایی حیثیت از دور باطل فیلمفارسی ولی حیف که او محافظه‌کارانه پیش رفته و حتی بخش‌های ابتدایی سریال خود را با آن لنزهای دهه شصتی بسته تا همه چیز یادآور کارهای مهدویان باشد.
پلتفرم فیلیمو که سعی کرده پرکار ادامه مسیر دهد اگر قدری کارگردانان و تهیه‌کنندگان خود را به سمت ارائه داستان‌های تازه‌تر برای سریال‌سازی ترغیب کند بیشتر از قبل خواهد توانست مورد توجه قرار گیرد ولی بعد از کمدی تقریبا رو به زوال «نیوکمپ»، حالا با ملودرام دم‌دستی حیثیت مواجهیم که باز به مانند کارهای اخیر فیلیمو در حاشیه شهر و قهوه خانه‌ها و لات بازی‌های پایین میگذرد.
