مردم چقدر می توانند زندگی کنند؟ علم پاسخ می دهد

یک متخصص طول عمر معتقد است که با کمی دستکاری نرم افزار ژنتیکی، انسان می تواند تا 1000 سال عمر کند.

یک انسان چقدر می تواند زندگی کند؟ امید به زندگی به طور کلی در طول قرن گذشته به دلیل بهبود شرایط زندگی و پیشرفت های پزشکی به شدت بهبود یافته است. اما مطالعات روی جمعیت های انسانی شکارچی-گردآورنده نشان می دهد که کسانی که از بیماری و مرگ وحشیانه جان سالم به در می برند هفتاد یا هشتاد سال عمر می کنند. این بدان معنی است که طول عمر معمولی ما می تواند ثابت باشد: حدود 70 سال. شاید بتوان ده یا بیست سال دیگر را با بهبود پزشکی و رفتار آگاهانه اضافه کرد. برخی از متخصصان ژنتیک معتقدند که در طول تقریباً 115 سال تکامل، حد سفتی در ژنوم ما حک شده است.

دانشمندان دیگر در دنیای پر سرعت تحقیقات پیری یا پیری شناسی معتقدند که ما می توانیم بسیار طولانی تر زندگی کنیم. تعدادی از ترکیبات برای افزایش اندکی طول عمر حیوانات آزمایشگاهی شناخته شده است. اما هنوز، برخی از دانشمندان جاه طلب تر هستند. بسیار جاه طلب تر

João Pedro de Magalhãoes، استاد پیری مولکولی زیستی در دانشگاه بیرمنگام در انگلستان، فکر می کند که مردم می توانند تا 1000 سال عمر کنند. او ژنوم تمام جانوران با عمر طولانی را مطالعه کرد. از جمله نهنگ قطب شمال (که می تواند به 200 سال برسد) و موش برهنه حفاری.

نتیجه‌گیری شگفت‌انگیز او این بود: اگر پیری را در سطح سلولی حذف کنیم، انسان‌ها می‌توانند هزار سال، احتمالاً حتی 20000 سال زندگی کنند.

چه طور ممکنه؟ اگر پیری به ژنوم ما گره خورده باشد، دانشمندان می توانند سلول های ما را با دستکاری ژن های اصلی پیری برنامه ریزی مجدد کنند. این نیاز به فناوری دارد که ما در حال حاضر نداریم. اما ماگالیاس فکر می کند که می توان آن را ساخت.

پدربزرگش بر اثر ذات الریه درگذشت. یکی از علل اصلی مرگ و میر در دهه 1920. زمانی که ماگالیاس در کودکی به همین بیماری مبتلا شد، با یک دوز پنی سیلین درمان شد. او فکر می‌کند که دانشمندان می‌توانند درمان‌های ضد پیری را به همین روش توسعه دهند. تلاشی که او کار خود را وقف آن کرده است. او می گوید: «می خواهم مرگ را فریب دهم.

نهنگ های قطبی و فیل ها پستانداران بزرگی هستند که به نظر می رسد در برابر سرطان مقاوم باشند. تجزیه و تحلیل ژن‌های آن‌ها و تأثیر آن‌ها بر روی موش‌های آزمایشگاهی می‌تواند بینش جدیدی در مورد نحوه مقابله با پیری به ما ارائه دهد.
مشروح گفت و گو با او را در ادامه می خوانید:

فریب مرگ تا کنون چگونه اتفاق افتاده است؟
من فکر نمی‌کنم در آینده نزدیک دارویی داشته باشیم که پیری را به روشی که پنی‌سیلین عفونت‌ها را درمان می‌کند، «درمان» کند. اما ماده ای به نام “راپامایسین” بسیار امیدوار کننده است. طول عمر حیوانات را 10-15٪ افزایش می دهد و برای استفاده در انسان تایید شده است. به عنوان مثال، هیچ عارضه جانبی برای بیماران دریافت کننده اندام وجود ندارد. من خوشبین هستم که داروهایی مانند استاتین داریم [روزانه برای کاهش ریسک بیماری‌های قلبی مصرف می‌شود]ما آنچه را که هر روز مصرف می کنیم بهبود خواهیم داد تا طول عمر را افزایش دهیم. اگر بتوانید 10 درصد یا حتی 5 درصد پیری را کاهش دهید، باز هم عالی خواهد بود.

راپامایسین چگونه کار می کند؟
راپامایسین کارهای زیادی در سلول‌ها انجام می‌دهد، اما بسیاری از اثرات آن شامل کند کردن رشد سلولی و متابولیسم است. بنابراین، روند پیری را تحت تأثیر قرار می دهد.

مادربزرگ شما 103 سال زندگی کرد. آیا او راپامایسین هم مصرف می کرد یا دلیل دیگری برای طول عمر او وجود داشت؟
فکر کنم بیشتر به خاطر آفتاب و ساحل باشه! می دانیم که صد ساله بودن احتمالاً ژنتیکی است. مادربزرگم زیاد ورزش نمی کرد و غذای سالم نمی خورد. سیگار هم نمی کشد. در واقع آنها عادات بدی نداشتند، اما عادات خوبی هم نداشتند. با این حال، او تقریباً تا پایان عمر کاملاً سالم بود. به ندرت او را در بیمارستان می بینید. برای او عوامل ژنتیکی و محیطی و کمی شانس بود.

شما توالی ژنوم حیوانات بسیار طولانی مدت را تعیین کردید (مانند نهنگ قطبی که تا 200 سال عمر می کند). ژن‌های آن‌ها چه تفاوتی با ژن‌های ما دارد و چه چیزی می‌توانیم از آنها بیاموزیم؟
حیوانات با عمر طولانی مختلف مانند انسان، نهنگ و موش همگی باید با مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم کنند. مثل سرطان. اما برای طول عمر از ترفندهای مولکولی مختلفی استفاده می کنند. به نظر می رسد که نهنگ های سر دارای بازسازی DNA بسیار بهتری هستند. آزمایش رویای من این است که ژن نهنگ قطبی را وارد موش کنم و ببینم آیا موش بیشتر عمر می کند یا خیر.

مثال واضح دیگر ژن p53 است که به شدت با سرکوب سرطان مرتبط است. فیل ها چندین نسخه از این ژن دارند که آنها را به سرطان مقاوم می کند. چند ژن احتمالی دیگر وجود دارد که ما در شاخه های برهنه کشف کردیم، نه فیل ها.

موش برهنه حفاری می تواند DNA آسیب دیده را ترمیم کند و سرطان ایجاد نمی کند.
چرا شاخه های برهنه اینقدر جالب هستند؟
موش های برهنه حفاری جالب هستند زیرا می توانند تا 30 سال زندگی کنند. اما آنها کوچکتر از موش ها هستند که حدود چهار سال عمر می کنند. شما یک جونده کوچک دارید که مربوط به موش است اما بسیار بیشتر عمر می کند و سرطان نمی گیرد.

راز آنها چیست؟
از نظر مقاومت در برابر سرطان و به طور کلی پیری، قادر به پاسخگویی و ترمیم آسیب DNA هستند. با این حال، آستانه تبدیل یک سلول به سرطان در موش بسیار کمتر از انسان است. اگر سلول های موش را در معرض آسیب DNA قرار دهید، آنها به سرطان مبتلا می شوند. اگر سلول‌های موش‌های لخت را در معرض همان آسیب قرار دهید، مشکل حل خواهد شد. سرطان نمی گیرند

بنابراین، اگر موش‌ها فقط چند سال زندگی می‌کنند، موش‌های برهنه 30 سال زندگی می‌کنند، و ما حدود 80 سال زندگی می‌کنیم، آیا این بدان معناست که می‌توانیم طول عمر خود را از نظر ژنتیکی برنامه‌ریزی کنیم؟
نظریه غالب پیری به سایش و پارگی مربوط می شود. آسیب به سلول‌ها و اجزای بدن ما که با گذشت زمان جمع می‌شود و از بین می‌رود. من اصلاً این کار را دوست ندارم زیرا مردم اشیای بی جان نیستند. البته آسیب وجود دارد و پیری اغلب قطعی است. تقریبا شبیه یک اپلیکیشن یک موش 20 تا 30 برابر سریعتر از یک انسان پیر می شود. پیری ویژگی های بسیاری دارد که در همه و در همه گونه ها دیده می شود. مثل از دست دادن توده عضلانی است. این چیزی نیست که تصادفی به نظر برسد. کاملاً از پیش تعیین شده به نظر می رسد. بنابراین من فکر می کنم کهولت سن یک مشکل نرم افزاری است تا یک مشکل سخت افزاری.

فرضیه من این است که ما مجموعه بسیار پیچیده ای از برنامه های کامپیوتر مانند در بدن خود داریم که ما را به افراد بالغ تبدیل می کنند. اما شاید برخی از این برنامه ها زمانی که تا آخر عمر ادامه می یابند می توانند مخرب شوند.

میتونی یک مثال بزنی؟
یک مثال معروف تبدیل تیموس است. تیموس غده ای است که لنفوسیت های T تولید می کند که برای سیستم ایمنی بسیار مهم هستند. اما او به زودی ناپدید می شود. حدود 20 سال سن؛ اگر چاق هستید زودتر، اگر ورزشکار هستید دیرتر. اصولاً این غده به روغن تبدیل می شود. این به نظر من بسیار ساختگی است. این یک مثال معروف از چند شکلی منازعه است. جایی که فرآیندی که در ابتدای زندگی مفید بود، بعداً مضر می شود.

چرا سیستم ایمنی در پیری مهم است؟
من فکر می کنم سیستم ایمنی میوه پایین درخت پیر است. اثرات سیستماتیک دارد و در طول زمان تحلیل می شود. بنابراین بیماری هایی مانند کووید برای سالمندان بسیار خطرناک می شود. اما بافت های خاصی مانند تیموس وجود دارد که می توانید آنها را برای جوان سازی هدف قرار دهید. این یک نقطه شروع برای من است.

آزمایش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد تنها یک عامل رونویسی در موش‌ها وجود دارد. [یک پروتئین که بر اساس مواد ژنتیکی عمل می‌کند]تغییر، تیموس زنده می شود. بر روی کاغذ، من معتقدم که می‌توانیم مداخلات بنیادی مانند بازنویسی «نرم‌افزار» ژنتیکی و طراحی مجدد زیست‌شناسی انسانی برای به تاخیر انداختن یا حتی معکوس کردن پیری داشته باشیم. در عمل این کار دشواری است، اما در تئوری فکر می کنم پتانسیل بالایی وجود دارد.

در داستان های علمی تخیلی، برای قرن های آینده، مردم می توانند کارهای خارق العاده ای انجام دهند. ماگالیا تعجب می کنند که چرا این افراد پیر می شوند! به گفته او تا آن زمان مشکل پیری را حل کرده بودیم.
چقدر پتانسیل وجود دارد؟ اگر از پیری خلاص شویم چقدر می توانیم زندگی کنیم؟
من در واقع چند سال پیش محاسباتی انجام دادم و دریافتم که اگر بتوانیم پیری انسان را “درمان” کنیم، میانگین طول عمر انسان هزار سال خواهد بود. اگر از تصادفات و مرگ های خشونت آمیز جلوگیری شود، حداکثر طول عمر می تواند به 20000 سال برسد. این ممکن است زیاد به نظر برسد، اما برخی از گونه ها می توانند صدها و در برخی موارد هزاران سال زندگی کنند. [مانند اسفنج‌های شیشه‌ای و کاج زبرمیوه غربی.]اگر بتوانیم زیست شناسی خود را برای ریشه کن کردن سرطان از نو طراحی کنیم و خود را از اثرات مخرب برنامه ژنتیکی خود خلاص کنیم، مزایای سلامتی خیره کننده خواهد بود.

به نظر می رسد این یک وضعیت سرتاسری است. اما آیا چنین مداخلات عمیقی امکان پذیر خواهد بود؟
من فکر می کنم ممکن است. آیا این به زودی اتفاق می افتد؟ من فکر می کنم این بسیار بعید است. حتی اگر درک کنید که پیری چگونه اتفاق می‌افتد، مداخلات در حال توسعه آسان نخواهد بود.

من همچنین یک نویسنده مشتاق علمی تخیلی هستم و چیزی که به ذهنم رسید رمان هایی است که 100 تا 1000 سال بعد اتفاق می افتد. در آینده، جایی که فناوری‌های مختلف به انسان اجازه می‌دهند کارهای خارق‌العاده‌ای مانند سفر بین ستاره‌ای انجام دهند. اما هنوز پیر می شوند. اما من فکر می کنم که ما تا آن زمان متوجه پیری شده ایم.

منبع: دیجیاتو