عدم تبعیض؛ حتی تبعیض مثبت

عصر ایران; ترجمه لیلا احمدی – اقدام مثبت مجموعه ای از اقدامات اصلاحی و امتیازات اجتماعی است که از سال 1973 برای پذیرش در کالج یا جستجوی شغل با تخصیص سهمیه یا تبعیض جبرانی برای اصلاح شیوه های تبعیض آمیز و مبتنی بر نابرابری اعمال می شود. زیرا در طول تاریخ طیفی از بی توجهی ها و تبعیض ها علیه اقلیت های قومی، زنان، معلولان و سایر گروه هایی که از مزایای اجتماعی برخوردار نیستند، وجود داشته است.

تاکنون، تبعیض مثبت توسط دولت مجاز بوده است و هدف آن رفع معایب برای اقلیت ها و ایجاد شرایط برابر در آموزش و اشتغال بوده است. اکنون مصوبه ای برای حذف این سهمیه ها وجود دارد.

این مقاله ترجمه مقاله ای از بن کارسون است که در فاکس نیوز منتشر شده است. کارسون یک سیاستمدار رنگین پوست جمهوری خواه، نویسنده چهار کتاب پرفروش، جراح مغز و اعصاب و وزیر مسکن و شهرسازی ایالات متحده در دوران ریاست جمهوری ترامپ است. در سال 2008 مدال آزادی ریاست جمهوری (بالاترین افتخار غیرنظامی در ایالات متحده آمریکا) را از جورج دبلیو بوش دریافت کرد.

*****

در حال حاضر به نظر می رسد پایان دادن به تبعیض مثبت توسط قانونگذار نوعی اقدام برابری طلبانه و یک پیروزی اخلاقی است. این در حالی است که در روزهای اخیر شاهد شورش و تظاهرات گسترده معترضان در این زمینه بودیم. بیایید ببینیم داستان چیست.

در 29 ژوئن سال جاری، دادگاه عالی حکم پذیرش منصفانه دانشجویان را علیه سهمیه‌های برابری دانشگاه هاروارد صادر کرد و متعاقباً اعلام کرد که ملاحظات نژادپرستانه دانشگاه‌های هاروارد و کارولینای شمالی در فرآیند پذیرش دانشجو مغایر با قانون اساسی است. این تصمیم مهم که عملاً اقدام مثبت در مورد پذیرش دانشگاه ها را لغو می کند، یکی دیگر از پیروزی های مهم قانونگذار ایالات متحده در مقابل دیوان عالی است.

بن کارسون

رئیس دادگستری ایالات متحده، جان رابرتز، در مورد این قانون نوشت که «رفع تبعیض نژادی معادل از بین بردن همه اشکال تبعیض است» و افزود: «استخدام متقاضی بر اساس نژاد او نیست، بلکه براساس نژاد وی است. اساس باید با توجه به نژاد او انجام شود.” تجربیات و توانایی های فردی.”

متأسفانه، تبعیض نژادی دقیقاً همان چیزی است که دانشگاه‌های این کشور چندین دهه است که به طور قانونی انجام می‌دهند. این تبعیض مورد تایید دولت، شایستگی را نادیده می گیرد و در عوض، مسابقه را در اولویت اول پذیرش قرار می دهد. تمام این ماجرا به ضرر سفیدپوستان و آسیایی‌آمریکایی‌ها تمام شد.

به عنوان مثال، یک مطالعه مرتبط نشان می دهد که دانش آموزان آسیایی-آمریکایی باید 140 امتیاز بالاتر از سفید، 270 امتیاز بالاتر از دانشجویان اسپانیایی تبار و 450 امتیاز بالاتر از دانش آموزان سیاه پوست در آزمون ورودی STA کسب کنند تا به همان امتیاز در ورودی دانشگاه هاروارد دست یابند. امتحان

شواهد تکان دهنده ارائه شده به دیوان عالی نشان می دهد که دانشگاه هاروارد با دادن سیستماتیک نمرات پایین در بخشی از فرآیند ارزیابی موسوم به “ارزیابی شخصیت”، با برچسب زدن به متقاضیان “سخت کوش و باهوش، اما نه استثنایی و عادی”، علیه آمریکایی های آسیایی تبعیض قائل شده است. آسیایی-آمریکایی ها کانون مطالعات بسیاری بوده اند. مطالعه دیگری از دانشگاه جورج تاون نشان می دهد که وقتی کالج های منتخب صرفاً بر اساس نمرات آزمون دانشجو می پذیرند، نسبت گروه های اقلیت (به استثنای سفیدپوستان که 10 درصد افزایش می یابد) در گروه متقاضی به شدت کاهش می یابد.

مسلم است که آمریکایی ها از هر طبقه اجتماعی باید از این نوع تبعیض آشکار متنفر باشند. تبعیض تحمیل شده توسط نهادهای عمومی به این دلیل است که ملت ما مبارزات نجیبانه و دشواری را برای رفع تبعیض بر اساس رنگ پوست متحمل شده است.

البته، نقش اقدام مثبت مبتنی بر نژاد نه تنها حذف گروه‌های خاص، بلکه تقویت این باور مخرب است که دانش‌آموزان گروه‌های اقلیت در غیاب مزایای درونی و نهادینه‌شده، کمتر از همتایان خود برای موفقیت واجد شرایط هستند. آنها نمی توانند به موفقیت بزرگی دست یابند. سطوح رتبه بندی صرفاً بر اساس دستاوردهای فردی آنها است.

این بی توجهی به شایستگی پیامدهای گسترده ای دارد. در دوران تصدی من به عنوان مدیر ارشد جراحی مغز و اعصاب در بیمارستان جانز هاپکینز، متوجه شدم که وقتی فرد مورد علاقه شما روی میز عمل دراز کشیده است، فرقی نمی کند که جراح سیاه باشد یا سفید یا هر رنگ دیگری در طیف رنگین کمان طبیعت.

تنها چیزی که برای شما مهم است این است که بهترین فرد برای کار انتخاب شود و کار به بهترین شکل ممکن انجام شود. از این نظر، نادیده گرفتن شایستگی و تاکید بر ویژگی های ظاهری افراد مانند نژاد می تواند زندگی واقعی را به خطر بیندازد و برای پیشرفت صنعت مضر باشد.
بنابراین، تصمیم به لغو اقدام مثبت و غیرقانونی کردن تبعیض نژادی از منظر قانونی یک پیروزی بزرگ تلقی می شود و به اصل برابری و منع تبعیض نژادی در قانون حقوق مدنی و اصلاحیه چهاردهم قانون اساسی ایالات متحده مربوط می شود.

رهایی از تبعیض، در حالی که تبعیض مثبت است، اساساً یک پیروزی اخلاقی برای دموکراسی آمریکایی است. کشور ما بر این باور استوار است که «انسان ها برابر آفریده شده اند». قانون اساسی ما متعهد به تضمین حقوق برابر برای همه آمریکایی ها، صرف نظر از نژاد، به عنوان شهروندان یک جمهوری مشترک است.

در نتیجه این قطعنامه که با نامزدی تاریخی و جسورانه دونالد ترامپ به دیوان عالی در دستور کار قرار گرفت، دستاورد بزرگی است که برآمده از وعده برابری در برابر قانون توسط بنیانگذار این کشور و منطبق با حمایت از آن آمریکایی بنیادی است. اصلي كه مي گويد: «انسان ها مساوي آفريده شده اند» و احترام به آن بر عهده ماست.