سابقه سکونت 6 میلیون نفری در سواحل جنوبی کشور چیست؟
به گزارش پی ام آپ، مدیرعامل شرکت عمران شهرهای جدید از سیاست دولت در برنامه هفتم توسعه برای اسکان جمعیت در سواحل مکران خبر داد و گفت: نوار ساحلی مکران ظرفیت بسیار خوبی دارد و بر اساس سیاست کلان کشور کشور، شهر جدیدی به نام مکران شناسایی و ساخته میشود و شهر جدید تیس نیز توسعه می‌یابد که از قبل وجود دارد، اما توسعه می‌یابد. علیرضا جعفری درباره اسکان جمعیت در سواحل به فارس گفت: در 27 نقطه از نوار ساحلی در سواحل هرمزگان با محوریت گردشگری و اقتصادی و بر اساس سیاست های برنامه هفتم توسعه، مراکز جمعیتی ایجاد می شود. ، 7 درصد جمعیت کشور در سواحل جنوب و جنوب شرق کشور قرار خواهند گرفت، اما ماجرای واقعی چیست؟
توسعه شهرها و صنایع در سواحل به دلیل مزایای بسیار بالایی که این مناطق برای رفع نیازها و رفع هزینه های حمل و نقل دارند از دیرباز مورد توجه بوده و بر این اساس بسیاری از بزرگترین و پررونق ترین شهرهای جهان جهان . در سواحل ساخته شده اند، اما در ایران به دلایلی اجرای این راهبرد اساسی همواره به تعویق افتاده و علیرغم تاکیدات بالادستی، سیاست اسکان صنعت و جمعیت در سواحل هرگز اجرا نشده است. این در حالی است که در اسناد برتر کشور توصیه اکیدی برای توسعه مناطق ساحلی جنوب وجود دارد و رهبر معظم انقلاب نیز بارها بر این نکته تاکید کرده اند.
توجه به توسعه بندر چابهار اولین گام در اجرای توصیه های دریاپایه بود که البته به دلایلی از جمله نبود زیرساخت های ریلی و جاده ای و بازی هندی ها در توسعه این بندر نتوانست. محرک مورد انتظار برای توسعه سواحل مکران باشد. علاوه بر این، توسعه زیرساخت‌های نفتی در سواحل جاسک به عنوان گام بلند دیگری در مناطق جنوبی برداشته شد که هنوز اثرات آن در انتقال صنعت و جمعیت به سواحل جنوبی دیده نشده است.
این در حالی است که در برنامه هفتم توسعه پیش بینی هایی برای توسعه شهرهای جدید و موجود برای اسکان 6 میلیون نفر از جمعیت کشور پیش بینی شده است. در واقع در برنامه هفتم توسعه به موازات انتقال صنایع و زیرساخت های اقتصادی به مناطق ساحلی جنوب و جنوب شرق کشور، زیرساخت های حیات انسانی نیز در این مناطق توسعه می یابد تا جمعیت هدف اقتصادی زیرساخت ها داوطلبانه به این مناطق مهاجرت خواهند کرد.
شاید الگوی توسعه دبی امارات از دیدگاه بسیاری از ایرانیانی که در این شهر سرمایه گذاری یا فعالیت اقتصادی داشته اند، مطلوب به نظر برسد، اما همگی در این موضوع اتفاق نظر دارند که توسعه دبی با وجود ساخت و ساز بالاترین ساخت و سازها در جهان و به طور کلی توسعه شهری صرفاً متکی به سرمایه خارجی است، بدون دلبستگی به زندگی شرقی و روح زندگی آن گونه که الگوی زندگی آسیایی و اسلامی می خواهد جاری نمی شود. این مشکل توسعه مناطق شهری جنوب ایران را به گونه ای دشوار می کند که از نظر اقتصادی جذاب و محیطی مناسب برای زندگی بر اساس الگوی اسلامی ایرانی تلقی شود.
به نظر می رسد توسعه شهرهای قابل سکونت در سواحل با توجه به بافت اصیل و جامعه بومی شهرهای موجود، یکی از راهکارهای سریع آشتی با دریا باشد که می تواند ابتدا در چابهار و سپس در قالب الگویی موفق برای ساخت شهرهای جدید در نوار ساحلی جنوب و جنوب شرق کشور باید در نظر گرفته شود.
