زیارت امام حسین علیه السلام قابلیت رفع غم و بخشش گناهان را دارد.

به گزارش پی ام آپ به نقل از تسنیم، زیارت اهل بیت (علیهم السلام) ویژگی های معنوی خاص خود را دارد. این ویژگی ها به برکت نور و فراوانی خداوند به این مکان مقدس است و باعث شده هر یک از آرامگاه های عترت به داروخانه ای معنوی تبدیل شود. اين ويژگي در زيارت امام حسين (عليه السلام) بيشتر نمود و به برخي از روايات نسبت داده شد; در زیر به برخی از آنها اشاره می شود.

امام باقر علیه‌السلام فرمود  إِنَّ الْحُسَیْنَ صَاحِبَ کَرْبَلَاءَ قُتِلَ مَظْلُوماً مَکْرُوباً عَطْشَاناً لَهْفَاناً [فَآلَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَفْسِهِ أَنْ‏] وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ لَا یَأْتِیَهُ لَهْفَانٌ وَ لَا مَکْرُوبٌ وَ لَا مُذْنِبٌ وَ لَا مَغْمُومٌ وَ لَا عَطْشَانٌ وَ لَا ذُو عَاهَةٍ ثُمَّ دَعَا عِنْدَهُ وَ تَقَرَّبَ بِالْحُسَیْنِ ع إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ کُرْبَتَهُ وَ أَعْطَاهُ مَسْأَلَتَهُ وَ غَفَرَ ذُنُوبَهُ [ذَنْبَهُ‏] وَ مَدَّ فِی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فِی رِزْقِهِ‏ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصار؛ یعنی امام حسین که صاحب کربلاء است، در حالى که مظلوم و اندوهگین و تشنه و غصه‏‌دار بود، شهید شد. بر خدا حق است که غصّه‏‌دار و اندوهگین و گناه‏کار و غمگین و تشنه و صاحب عیب و آفتى به زیارت آن حضرت نیاید، سپس نزد آن حضرت دعا کند و به واسطه آن جناب به خداوند تقرّب جوید، مگر آنکه خداوند حزن و اندوهش را بر طرف کرده و خواسته‏‌اش را عطا کند و گناهانش را آمرزیده و عمرش را طولانى کرده و رزقش را فراخ کند؛ پس اى صاحبان بصیرت عبرت بگیرید.

امام در این روایت از حالات منفی مختلف درونی و درمان آنها در زیارت امام حسین (علیه السلام) می فرماید:
* اولین مورد «لهفان» است و از ریشه «لهف» و هم‌ریشه با «لهوف» به معنای اندوهی است که سبب سوز و گداز فرد می‌شود. کتاب مقتل «لهوف» سید بن طاووس اشاره به همین معنا دارد.
* حالت منفی بعدی «مکروب» از ریشه «کَربَ» است که در ادعیه از آن زیاد استفاده می‌شود و به معنای اندوه زیاد است. درباره آن حزن مسلّط بر نفس گفته‌اند و راغب اصفهانی در «مفردات» خود قید شدّت را افزوده‏ است. از همین معناست که امام حسین علیه‌السلام هنگام ورد به کربلا فرمود «اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَرْبِ وَ الْبَلَاءِ».
* حالت‌های بعدی «مُذنب»، «مغموم»، «عطشان» به معنای «گناهکار» و «اندوهگین» و حالت «تشنگی» به زیارت رفتن است.

* مورد بعدی که امام باقر علیه‌السلام به آن اشاره می‌کنند، «عاهة» به معنای آفت‌زدگی است و «اهْلُ‏ العاهاتِ‏» به عده‌ای گویند که آفت‌زده‏ شده‌اند؛ در بستر این روایت فردی است که به واسطه شیطنت‌ها و گناهان و نفسانیات احساس آفت‌زدگی دارد و به دنبال راهی برای رفع این حالت است.

اکنون خداوند با زیارت امام حسین (علیه السلام) نه تنها این حالات منفی مؤمن را برطرف می کند، بلکه گناهان او را اصلاح می کند، خواسته های او را پاسخ می دهد و عمر و رزق زائر را طولانی می کند.

امام صادق علیه‌السلام در روایتی دیگر فرمود  «إِنَّ إِلَى جَانِبِکُمْ لَقَبْراً مَا أَتَاهُ مَکْرُوبٌ إِلَّا نَفَّسَ اللَّهُ کُرْبَتَهُ وَ قَضَى حَاجَتَهُ»؛ یعنی در طرف شما قبرى است که هیچ حزین و اندوهگینى آن را زیارت نمى‏‌کند، مگر آنکه حق تعالى حزن و اندوهش را برطرف کرده و حاجتش را روا می‌کند. یا در دیگر روایت فرمود «إِنَّ الْحُسَیْنَ ع قُتِلَ مَکْرُوباً وَ حَقِیقٌ عَلَى اللَّهِ أَنْ لَا یَأْتِیَهُ مَکْرُوبٌ إِلَّا رَدَّهُ اللَّهُ مَسْرُوراً.» حسین علیه‌السلام با حالى حزین و اندوه کشته شدند و سزاوار است بر خدا که هیچ حزین و اندوهگینى به زیارت آن جناب نرود مگر آنکه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.