تغییر ساعت کاری میلیاردها دلار برای مترو هزینه کرد!
به گزارش پی ام آپ، امروز ساعت کاری ادارات از ساعت 6 صبح آغاز شده و تا ساعت 13 ادامه دارد این وضعیت قرار است به مدت سه ماه ادامه داشته باشد. به گفته مقامات، این تصمیم برای صرفه جویی در انرژی گرفته شده است.
تصمیم مجلس برای تعیین ساعت رسمی کشور و تصمیم دولت برای تغییر ساعت ادارات زنجیره ای از مشکلات را برای مردم و شهر ایجاد می کند. کارمندانی که باید ساعت 6 صبح به دفترشان می رسیدند در حالی که ساعت شروع مترو ساعت 5:30 بود. راه حل دولت برای این چالش تغییر ساعت کار مترو و بارت بود. با این حال، این تغییر در ساعات کاری خطوط حمل و نقل، زنجیره ای از عدم قطعیت ها را ایجاد کرده است.
هزینه بهره برداری مترو با ساعات کاری جدید
یکی از ابهامات این ماجرا میزان مصرف انرژی و هزینه های بهره برداری مترو تهران است. فعالیت مترو تهران تا این لحظه از ساعت 5:30 صبح آغاز و تا ساعت 22 ادامه داشت. از امروز تا 24 شهریور ماه سال جاری، اما بهره برداری از مترو از ساعت 16:30 شروع و تا ساعت 22 ادامه دارد.
یعنی یک ساعت به فعالیت مترو اضافه شده است. حال سوال اینجاست که این ساعت چقدر از نظر انرژی و نیروی کار برای شهرداری و دولت هزینه دارد؟
دنیای اقتصاد نیز در گزارشی از افزایش قیمت تمام شده دستمزد و حقوق کارکنان مترو نوشت. بر اساس این گزارش، برآورد هزینه پرسنلی تحمیل شده به شرکت بهره برداری مترو نشان می دهد که هر ساعت افزایش کار در مترو بر اساس دستمزد و حقوق این شرکت حدود 500 میلیون تومان هزینه دارد. یعنی حدود 45 میلیارد تومان در سه ماه.
تسنیم سال گذشته در گزارشی از هزینه ماهانه 2 میلیارد تومان برای برق رسانی به مترو تهران نوشت. اکنون یک ساعت به بهره برداری مترو اضافه شده و از سوی دیگر مصرف برق در فصل گرم سال افزایش می یابد. بنابراین مصرف انرژی و هزینه تامین برق برای متروی تهران در سال جاری افزایش می یابد.
با این تفاسیر شهرداری باید به فکر این هزینه ها باشد. همچنین ساعات کار بیشتر برای قطارها به این معنی است که میزان سایش قطارها نیز افزایش می یابد.
سال گذشته جعفر تشری هاشمی به تجارت نیوز گفته بود حدود نیمی از واگن های تهران نیاز به تعمیر دارند. حالا با این ساعات کاری طولانی تر، بعید نیست خودروهای بیشتری زمینگیر شوند.
آنچه گفته شد تنها بخشی از بی نظمی ناشی از تغییر ساعت اداری است. بی نظمی هایی که باید برای آن بودجه در نظر گرفته شود. به عبارت دیگر مردم باید هزینه اضافی تصمیم دولت برای تغییر ساعت اداری و قانون مصوب مجلس برای لغو تغییر ساعت رسمی را بپردازند.
چرا ساعت رسمی تغییر نکرد؟
اما چرا ساعت رسمی به جای ساعت کاری اداری تغییر نکرد؟ پرتکرارترین سوال این روزها که برای پاسخ به آن باید تلاش بهارستانی ها برای تثبیت ساعت رسمی کشور در سال های اخیر را مرور کنیم.
در ابتدای اسفند 1400 ابوالفضل ترابی نماینده مجلس از تلاش نمایندگان برای تصویب و اجرای طرح لغو قانون تغییر ساعت رسمی کشور خبر داد. طرحی که طبق آن ساعت در اول فروردین دیگر جلو نمی رود.
وی قانون تغییر ساعت رسمی کشور را طرحی وارداتی از فرانسه دانست و گفت: اجرای این قانون مشکلات روحی و روانی ایجاد می کند. 115 نماینده با این طرح موافقت کردند اما شورای نگهبان مخالفت کرد.
در اردیبهشت ماه 1401 این طرح مجدداً در دستور کار مجلس قرار گرفت و شورای نگهبان با پس گرفتن ایرادات آن را پذیرفت. پس از آن مجلس در سال 1402 این قانون را برای اجرا به دولت رئیس جمهور رساند و بر اساس این قانون به هیات وزیران اجازه می دهد تا کار ادارات، سازمان ها و مراکز زیرمجموعه را تنظیم کند.
بر این اساس، علی اکبر محرابیان وزیر نیرو اردیبهشت ماه ماه امسال اعلام کرد که ساعت کاری ادارات از ساعت 6 صبح به 13:00 به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی و برق تغییر می کند.
این در حالی است که پیش از این مصطفی مشهدی رجبی سخنگوی صنعت برق گفته بود عدم تغییر ساعت رسمی منجر به افزایش مصرف و ایجاد مشکل در تامین برق می شود.
2% صرفه جویی در مصرف انرژی با تغییر ساعت رسمی
پیش از این مرکز پژوهش های مجلس در گزارشی به صرفه جویی در مصرف انرژی با تغییر ساعت رسمی کشور پرداخته بود. بر اساس این گزارش میزان صرفه جویی انرژی در کشورهایی که تغییر ساعت رسمی دارند بین 1 تا 3.5 درصد متغیر است و در ایران 2.6 درصد برآورد شده است.
اما نمایندگانی که قانون لغو تغییر ساعت رسمی کشور را تصویب کردند، این محاسبات را نادیده گرفتند تا بار دیگر در این موضوع مسیر محمود احمدی نژاد را طی کنند.
این بدعتی بود که محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت، در سال 85 مطرح کرد، اما طولی نکشید که نمایندگان وقت مجلس قانون تغییر ساعت رسمی کشور را تصویب کردند. اکنون بار دیگر و با تجربه آن دوره، مجلس و دولت همچنان بر عدم تغییر ساعت رسمی کشور اصرار دارند. اصراری که مردم باید بپردازند.
