تحلیل عباس عبدی از درگیری یک روحانی با زنی در روستای گیلان

در این مطلب آمده است: در بحبوحه انتشار فیلم ها و اخبار روابط نامتعارف در گیلان، فیلمی از یکی از روستاهای گیلان پخش شد که دعوای یک روحانی با یک زن نسبتا مسن را نشان می دهد و آقای روحانی هم سن نسبتا بالایی دارد. در واقع هر دو پیر و ضعیف هستند.

به نظر می رسد بحث در مورد ایستادن روی زمین یکدیگر و چند تخته به عنوان پرچین است که خشم خانم را در پی دارد. ظاهراً همه همسایه هستند و در نهایت این پرچین با فشار و اقدامات آقای روحانی از بین می رود. این خانم هم حمله می کند و به او ضربه می زند، دفع می شود و پیراهنش روی زمین پاره می شود و جوان دیگری برای حمایت از او در برابر روحانی می آید.

خلاصه وضعیت اسفبار را شاهد بودیم و در نهایت آقای روحانی هم روی زمین افتاد و ناله کرد، خانم با لباس های پاره و عاجزانه سعی در پوشاندن خود داشت، جوان نیز به صندلی خود بازگشت و در همین حین فیلمبردار حادثه از صندلی خود تکان نمی خورد و همچنان مشغول فیلمبرداری است و هیچکس برای حل آن درگیر این اختلاف نیست.

در پایان این فیلم سه دقیقه ای، صحنه ای کاملا غم انگیز را دیدیم که چیزی جز غم و اندوه و ناراحتی عاطفی به همراه ندارد. حتی می توان گفت نوعی کمدی آزاردهنده در این صحنه وجود دارد.

آنچه در این صحنه دیدم غربت و بی تابعیتی است. در واقع، ممکن است فکر کنیم که اینها چیزهای کوچکی هستند، اما اینطور نیست. اگر خود را به جای هر یک از طرفین این دعوا یا جنجال قرار دهیم، احساس می کنیم که تمام روح و روان ما تحت تأثیر این اتفاقات به ظاهر کم اهمیت در حال متلاشی شدن و نابودی است. انگار سازوکاری برای حل و فصل اختلاف و داوری وجود ندارد و با کوچکترین مشکلی همدیگر را می کشیم.

اگر چه فقر یکی از عوامل این وضعیت است، اما به هم خوردن قواعد حقوقی و عرفی حاکم بر روابط مردم و نیز عدم حضور دولت و حکومت و عدم غیبت دولت از اهمیت بیشتری برخوردار است و در صورت عدم غیبت دولت به راحتی می توان گفت که با برخورد عادلانه از تعصب و تبعیض در داوری ها جلوگیری می شود.

این حادثه هر روز به اشکال مختلف تکرار می شود. اگر حتی در سطح کلان گفت و گو وجود ندارد و ادبیات غالب تهدید، تهدید، دادگاه و… است، پس چه انتظاری از رفتار مردم در سطح خرد داریم؟ آیا می توانید تصور کنید که داریم به روزی می رسیم که در یک روستای دورافتاده یک مادر و یک وزیر 50 و 60 ساله با هم زندگی می کنند و هر دو باید نماد آن باشند؟ مهر و آیا قرار است آنقدر دلسوز باشند که بخواهند همدیگر را از این طریق بکشند؟

اگرچه این وضعیت محصول سیاست است، اما اتفاقی که افتاده اصلا سیاسی نیست، هرچند در نهایت سیاسی تلقی می شود. جزئیات بسیار مهم هستند، مردم با این جزئیات زندگی می کنند و به طور روزانه درگیر آن هستند. از حقوق ساکنین آپارتمان گرفته تا زباله ریختن در خیابان و رعایت نکردن حق تقدم، صف مغازه ها و بیمارستان ها و … صدها و صدها جزئیات دیگر.

اما ظاهراً دولتی که وظیفه اصلی آن تنظیم این جزئیات بی پایان است، گرفتار قیمت های بی ثمر خودرو شده است. مردم در میان دعواهای بی پایان تنها می مانند.

به خواندن ادامه دهید:

۲۱۶۲۲۰