با نفس کشیدن حافظه خود را تقویت کنید!

یافته های یک مطالعه جدید نشان می دهد که نحوه تنفس ما بر نحوه به خاطر سپردن چیزها تأثیر می گذارد.

به گزارش ایسنا و به نقل از ScienceAlert، تحقیقات جدید نشان می دهد که الگوهای تنفس ما و اثرات آن بر مغز می تواند حافظه ما را تقویت یا ضعیف کند و این یافته ها به طور بالقوه می تواند به درمان اختلالات مغزی و مشکلات سلامت روان کمک کند.

از آنجایی که تنفس طبیعی و خود به خودی بدن توسط بصل النخاع، مرکز کنترل تنفسی مغز، کنترل می شود، به عنوان فعالیت تنفسی مدولاری شناخته می شود.

نوزومو ناکامورا، متخصص علوم اعصاب در دانشگاه پزشکی هیوگو در ژاپن می گوید: تنفس یک اقدام اساسی برای حمایت از زندگی در پستانداران است. در حالی که جزئیات عملکرد تنفس در حالات مغزی نامشخص است، تحقیقات اخیر نشان می دهد که تنفس ممکن است نقش مهمی در حالات فعال مغز ایفا کند.

گروه Pre-Boetzinger (PreBötC) یک خوشه کوچک از نورون‌های واقع در بصل النخاع است و در این مطالعه جدید، دانشمندان با PreBötC موش‌های اصلاح‌شده ژنتیکی تداخل کردند.

آنها دریافتند که وقتی موش‌ها موقتاً تنفس خود را متوقف می‌کنند، کمتر می‌توانند خاطرات مهم را در طول آزمایش‌های تشخیص اشیا و شرطی‌سازی ترس حفظ کنند.

علاوه بر این، به نظر می رسد توقف تنفس بر فعالیت هیپوکامپ مغز که کلید ثبت حافظه بلند مدت و کوتاه مدت است، تأثیر می گذارد. در آزمایشات بعدی، الگوهای تنفس نامنظم حافظه موش ها را بهبود بخشید، در حالی که تنفس آهسته حافظه موش ها را بدتر کرد. تحقیقات قبلی توسط همین تیم قبلاً نشان داده بود که تغییر از بازدم به دم در ابتدا یا وسط یک کار مرتبط با حافظه، که از نظر فنی به عنوان گذار از بازدم به دم (EI) یا شروع دم شناخته می‌شود، باعث می‌شود آزمودنی‌ها وارد عمل شوند. هنگام به خاطر سپردن اطلاعات، آهسته تر و بی دقت تر.

این مطالعه با استفاده از اسکن مغز برای ارتباط عملکرد ضعیف حافظه با غیرفعال کردن اتصال لوب تمپورال یا TPJ دنبال شد. TPJ با پردازش اطلاعات از داخل و خارج بدن و تشخیص پاسخ های مناسب، وظایف مختلفی را انجام می دهد.

محققان پیشنهاد می‌کنند که الگوهای تنفسی خاص، از جمله انتقال از بازدم به دم، پردازش انجام شده توسط اتصال جداری-تمپورال را بازنشانی می‌کند و اتصال جداری-تمپورال ممکن است در نوسانات عملکرد حافظه که در موش‌ها مشاهده می‌شود، دخیل باشد.

این اثرات هنوز باید در انسان شبیه سازی شود و مسیری است که در مطالعات آینده باید دنبال شود.

ما از ارتباطات مختلف بین تنفس و مغز آگاه هستیم، از جمله اینکه چگونه تمرینات تنفسی می‌توانند به آرامش ما کمک کنند، و تیم در این مقاله جدید پیشنهاد می‌کند که تنظیم عمدی الگوهای تنفسی می‌تواند به درمان‌های دیگر کمک کند.

ناکامورا می‌گوید تعیین نقش دقیق مکانیسم‌های تنفسی و مولکولی در مغز موضوعی برای تحقیقات آینده برای درک اثرات تحمل استرس است.

تغییر تنفس و انجام تمرینات تنفسی برای درمان افسردگی، اختلالات عصبی و روانی بسیار مهم خواهد بود.

این تحقیق در مجله “Nature Communications” منتشر شده است.