ناگفته های فرهنگ فلاح نابغه ایرانی / نبوغ در خانواه فلاح ارثی است! + داستان زندگی

فرهنگ فلاح از سه سالگی شروع به تحصیل کرد! سنی که اکثر کودکان در آن مهارت های اساسی بازی را می آموزند. اما فرهنگ از سه سالگی شروع به تحصیل کرد و در شش سالگی دبستان را تمام کرد و در 12 سالگی دیپلم گرفت!

وقتی دانشجو شد، چهره 13 ساله اش دیده نمی شد و حتی قبل از آن، وقتی تازه یاد گرفته بود کتاب های درسی را ورق بزند و بخواند، نمی توانستید سه سالگی را در چشمان  او ببینید.

برای فرهنگ، گذشته پر از حوادث ساده و پیش پا افتاده است که تکرار آنها خسته کننده است. او می گوید: «به عنوان یک داوطلب آزاد درس خواندم. یعنی درس ها را در خانه خواندم و بعد از من امتحان گرفتند و بر اساس آن نمره ام مشخص شد. البته  این به این معنا نیست که در پایان هر سال تحصیلی در امتحانات آن سال شرکت می کردم، نه. من بعد از هر مقطع یک امتحان دادم. مثلاً یادم هست که در آزمون های دوره اول متوسطه، راهنمایی و پیش دانشگاهی شرکت کردم و قبول شدم و بعد در کنکور شرکت کردم.

فرهنگ فلاح در کنکور ریاضی 1381 با رتبه نزدیک به 3000 مجاز به انتخاب رشته شد و چند ماه بعد در رشته فیزیک دانشگاه علم و صنعت پذیرفته شد: او می گوید اگر اشتباه نکنم، سال 1379 بود. یک روز در کتابخانه خواهرم کتابی را دیدم که کسی به او هدیه داده بود.

نام کتاب «تاریخچه زمان» بود که قوانین سخت فیزیک را به زبان ساده توضیح می داد. در آن زمان مجله المپیاد راه و نجوم را هم می خواندم و به طور کلی به فیزیک علاقه داشتم. اما بعد از خواندن این کتاب بیشتر جذب نجوم و فیزیک شدم. رازهای زیادی را در فیزیک دیدم که می خواستم آنها را کشف کنم زیرا فیزیک پایه بسیاری از علوم است و می تواند در زمینه های مختلف مفید باشد. به همین دلیل تصمیم گرفتم در دانشگاه فیزیک بخوانم. فقط این را بگویم که هفت انتخاب اول من در دانشگاه فیزیک بود و بعد که وارد دانشگاه شدم روز به روز از رشته ام بیشتر راضی می شدم. بنابراین هرچقدر هم که اصول فیزیک را مطالعه می کنم، هرگز از آن خسته نمی شوم.”

فرهنگ اکنون گرایش فیزیک حالت جامد را دنبال می کند که یکی از دو مسیری است که در دانشگاه ارائه می شود. او می‌گوید: «من در دانشگاهمان دو راه داشتم؛ یا باید فیزیک اتمی-مولکولی می‌خواندم یا فیزیک حالت جامد، که دومی را ترجیح می‌دادم؛ زیرا بیشتر فناوری‌های روز دنیا با این گرایش سروکار دارند. فیزیک حالت جامد با مواد طبیعی که ما را احاطه کرده اند سر و کار دارد و بخش قابل توجهی از آن مربوط به الکترونیک است که مورد علاقه من است.”

میراث خانوادگی

نبوغ در همه اعضای خانواده فلاح می درخشد! سه دختر دیگر خانواده که همگی از فرهنگ بزرگتر بودند، در طول تحصیل یکی دو قدم از همسالان خود جلوتر بودند. فاضله، دختر بزرگ خانواده فرهنگ که در 15 سالگی وارد دانشگاه شد، اکنون 24 ساله است و فاصله چندانی با اخذ دکترای ریاضی محض از دانشگاه صنعتی شریف ندارد و هنگامه و هدی، دوقلوهای خانواده فلاح که یک سال و نیم کوچکتر از فاضله هستند، این روزها درگیر کارشناسی ارشد هستند.

هنگامه در گروه شیمی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی و هدی در گروه جغرافیای دانشگاه تهران در حال تحصیلند. وقتی فرهنگ به اینجا می آید یاد روزهایی می افتد که با خواهرانش می نشست و درس می خواند و مشکلات تحصیلی آنها را حل می کرد. می گوید: مادرم دیپلمه و خانه دار است و پدرم لیسانس آمار و برق کار است اما از نظر فنی می توان به او دکتری داد! مادرم  زمان زیادی برای ما گذاشت.

آقای همیشه اول

او اولین معلم ما چهار نفر بود و دروس ابتدایی را با دقت در خانه به ما یاد می داد. البته من از اول تحصیل زیاد در ذهنم نیست. به هر حال من خیلی کوچک بودم و فقط یکی دو عکس از روزهایی که مادرم به من و خواهرانم یاد می داد به یاد دارم. فاضله 4.5 ساله بود که وارد دبیرستان شد. دوره متوسطه را در مدرسه فرزانگان تهران به پایان رساند و سپس دوره متوسطه را دوباره در خانه خواند و در مدرسه امتحان داد.

او خیلی سریع می رفت. به همین دلیل فاصله ما از نظر درس بیشتر می شد. از طرفی تا هشت سالگی فشرده مطالعه نکردم و وقت استراحت و بازی داشتم. اما از هشت سالگی که سرعت مطالعه ام بیشتر شد، با خواهران دوقلویم برنامه ریزی کردیم و درس خواندیم. فاضله که از همه ما جلوتر بود به ما کمک کرد و مشکلات ما را حل کرد. بعد از گذشت یکی دو سال، توانستم از نظر درس به هنگامه و هدی برسم و از آن زمان هر سه با هم درس خواندیم.»

قبولی فاضله در دانشگاه جرقه ای بود که سه فرزند کوچک خانواده فلاح را به ادامه تحصیل کشاند. فرهنگ می گوید: «از آن زمان تلویزیون و ضبط را کنار گذاشتیم، از صبح تا شب درس می خواندیم، برنامه گذاشته بودیم و 50 دقیقه درس می خواندیم و 10 دقیقه استراحت می کردیم، از هشت صبح تا پنج دیر وقت. یک ساعت اضافه داشتیم در همان ده دقیقه داشتیم بازی می کردیم بعد از ناهار هم یک زنگ ورزشی داشتیم.

سلام، زندگی!

تابستان سال 1381 یکی از بهترین دوران زندگی فرهنگ و خانواده اش در انتظار برای پذیرش در دانشگاه بود. روزی که نام فرهنگ در کنکور سراسری درج شد و بدون رفتن به مدرسه وارد دانشگاه شد!

فرهنگ که از همان روز ثبت نام اعلام کرده بود؛ قرار است لیسانس خود را در یک سال تمام کند، با محدودیت های دانشگاه و قوانین تحصیلی مواجه شد که باعث شد تحصیلش سه سال طول بکشد: «تمام مقاطع تحصیلی را در خانه گذرانده بودم و فقط با مادر و خواهرم درس می خواندم. یعنی به نوعی با محیط اجتماعی واقعی ارتباط نداشتم. بنابراین وقتی وارد دانشگاه شدم مسئولان دانشگاه به دلایلی اجازه ندادند تا یک سال دوره کارشناسی را تمام کنم. در واقع لیسانس خود را در شش ترم از جمله دو ترم مرخصی تحصیلی گرفتم. اتفاقی که فرهنگ هنوز با دلخوری از آن یاد می کند.

با همه اینها فرهنگ در دانشگاه هم فضایی داشت که به او اجازه می داد بیشتر روی درس تمرکز کند. سوئیت دانشجویی کوچک با امکانات معمولی که دانشگاه در اختیار فرهنگ قرار می دهد: «وقتی به دانشگاه رسیدم یک سوئیت در خوابگاه پسرانه به من دادند که بر خلاف سایر قسمت های خوابگاه به من اجازه می داد تنها باشم و از آن شلوغی دور باشم. البته در ابتدا مادرم پیش من ماند به هر حال من 13 ساله بودم و در برخی زمینه ها به حمایت مادرم نیاز داشتم اما بعد از مدتی مادرم رفت و از آن به بعد تنها در این سوئیت زندگی می کنم. ”

فرهنگ به زودی زرق و برق محیط و جاذبه های جدید را فراموش می کند. این شاید چشمگیرترین وجه اشتراک او با دیگر نابغه های جهان باشد! خلق و خوی که مطالعه را به عنوان تنها دغدغه زندگی تسهیل می کند. او می گوید: «به محض ورود به دانشگاه همه چیز برایم عادی شد و فضای دانشگاه به خاطر درس خواندنم جای فضای خانه ام را گرفت، در کل خیلی سریع با محیطم سازگار می شوم و روی کار اصلیم تمرکز می کنم. در دانشگاه هم همینطور بود. من به راحتی با بچه ها ارتباط برقرار می کردم و هیچ مشکلی نداشتم، اما ترجیح می دهم یک سری روابط و سرگرمی ها را به نفع تحصیلم نادیده بگیرم. زیرا درس خواندن شغل اصلی من است و می تواند باشد. گفت این یکی از لذت بخش ترین بخش های زندگی من است.

برای فرهنگ فلاح، کسب نمره 20 دشوار نیست. در تمام این سال ها کارنامه تحصیلی فرهنگ 20 ها و شاگرد اول شدن های زیادی را دیده که او را پله پله پیش برده است. وی می گوید: لیسانس را با معدل 18.97 و رتبه اول دانشگاه و فوق لیسانس را با رتبه اول و معدل 19.31 به پایان رساندم.

فرهنگ که از مهر 1387 وارد مقطع دکتری فیزیک شده است، ترم اول و دوم این رشته را با معدل 20 به پایان رسانده و می گوید: همین الان می توانم بگویم مهمترین آرزوی من این است که دکتری را با معدل 20 تمام کنم. تا الان خیلی به این آرزو نزدیک شده ام. در حال حاضر مشغول پایان نامه هستم. البته هنوز در مورد جزئیات تصمیم نگرفته ام اما می توان گفت درسم رو به اتمام است. در این نقطه، آینده فرهنگ مرزهای باریکی با زمان حال دارد.

حالا با همان شوق و اشتیاق سه مرحله قبل، برای فوق دکتری آماده می شوم: «الان به غیر از تحصیل به هیچ چیز دیگری فکر نمی کنم. کار من الان درس خواندن است و تصمیم دارم برای دوره فوق دکتری آماده شوم و سپس در این دانشگاه تدریس کنم. من فرصت های خوبی برای تحقیق در اینجا دارم.”

با تمام این اوصاف، فرهنگ فکری برای ادامه تحصیل در جای دیگری از دنیا ندارد. او بر خلاف بسیاری از هم‌دانشجویانش معتقد است که دانشگاه‌های ایران برای تحصیلش کافی است و به قول خودش فضای علمی ایران هر آنچه را که نیاز دارد به او می‌دهد: «من هرگز خارج از کشور زندگی نکرده‌ام که دانشجویان دیگر را بشناسم، دلیلش چیست؟ شما برای ادامه تحصیل یا کار و زندگی به خارج از کشور میروید؟ولی میدونم که اینجا همه چیز برای کار و مطالعه و تحقیق من مهیاست. من به منابع علمی زیادی دسترسی دارم و اساتید خوبی میشناسم. به نظر من همین برای مطالعه کافیست و در این فضا هیچ کمبودی ندارم.

سرگرمی برای درس

اگر فکر می کنید زمان نابغه ایرانی در درس و کتاب و دانشگاه خلاصه می شود سخت در اشتباهید. برنامه روزانه فرهنگ فلاح جای خالی زیادی دارد که با سرگرمی های خاص خود پر شده است. کوه، فیلم، موسیقی و خانواده! اینها مهمترین سرگرمی هایی هستند که فرهنگ را از کتاب ها بیرون می کشند و آن را به جنبه های غیر علمی زندگی مرتبط می کنند. فرهنگ می گوید تلویزیون اصلا مرا سرگرم نمی کند، فیلم ها هم همین طور هستند، ترجیح می دهم در خانه فیلم های خوب از سراسر دنیا ببینم، بقیه وقتم را هر روز بین پیاده روی، کوه و ورزش تقسیم می کنم، به هر حال این سرگرمی هم در راستای بهتر مطالعه کردن است.