ناگفته های ستاره اسکندری در مورد شغل خبرنگاری! / علاقه شدید اسکندی به خبرنگاری!

ستاره اسکندری هنرپیشه سینما، تئاتر و تلویزیون اهل ایران است که کار خود را از سال 1373 شروع کرده است. او به مناسبت روز خبرنگار ضمن تبریک به خبرنگاران گفته است اگر بازیگر نمیشد خبرنگار می شد و روحیه موجود در این کار را دوست دارد. در ادامه به مصاحبه با این هنرمند می پردازیم.

پایگاه تحلیلی خبری پی ام آپ، ستاره اسکندری، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون می گوید: اگر بازیگر نمی شدم شاید شغل خبرنگاری را انتخاب می کردم چرا که روحیه این حرفه همیشه برایم جذاب است. این بازیگر و کارگردان با تبریک این روز به همه خبرنگاران ابراز امیدواری کرد که این روز روز گشایشی برای همه خبرنگاران باشد.

ستاره اسکندری در مراسم روز خبرنگار شرکت کرد و از سختی های خبرنگاری و از جسارت های این حرفه گفت.

او سال ها پیش تجربه بازی در نقش خبرنگاری در سریال «شور پرواز» (سریال شهید بابایی) را داشت و می گوید این حرفه همیشه برایش جذاب بوده است.

خبرنگاران همیشه با خطرات جدی روبرو هستند

در پاسخ به نگاه این بازیگر به شغل خبرنگاری، پس از تجربه این حرفه در یک سریال چقدر سختی های این شغل را درک کرده است؟ ابتدا به رابطه روزنامه نگاری و هنر اشاره می کند و می گوید: اصولاً روزنامه نگاری با هنر رابطه بسیار نزدیکی دارد. آنچه هنرمند انجام می دهد می تواند توسط رسانه ها مورد بحث قرار گیرد، نقد می تواند درست یا غلط باشد و تبلیغ می تواند درست یا غلط باشد. بنابراین رسانه ها به عنوان مخبر مهمترین عنصر و اساسی ترین رابطه ای هستند که یک جهان می تواند با جهان دیگر معرفی کند. روزنامه نگاران نیز شغل خطرناکی دارند، اما متأسفانه در بسیاری از مواقع یک خبرنگار ممکن است برای گزارش و تهیه گزارش با خطرات جدی مواجه شود. به نوعی نسبت دادن مفاهیم دیگر به خبرنگار قطعا به این حرفه آسیب می زند. خبرنگار آگاه کسی است که جامعه خود را از نزدیک نگاه می کند و آن را برای مردم پخش می کند.

اسکندری درباره تجربه بازی در نقش خبرنگاری در سریال «شوق پرواز» اظهار کرد: سریال «شوق پرواز» به بیش از 14 سال پیش برمی گردد که در نقش خبرنگار بازی می کردم و جزئیات بیشتری در مورد نقشم در ذهن ندارم، اما اساساً روح یک روزنامه نگار همیشه با من است. جالب و جذاب است. فکر می کنم «جستجوگر» و «آگاه کننده» بهترین تعاریف برای این حرفه است. اگر بازیگر نمی شدم شغل دومی که انتخاب می کردم روزنامه نگاری بود. با توجه به احترامی که شخصا برای این حرفه به عنوان حرفه ای که جامعه را روشن می کند، قائل هستم، تجربه این شغل همیشه آرزوی من بوده است.

وی همچنین دیدگاه خود را از خبرنگاران و عکاسانی که سعی در روایت رشادت ها و جانفشانی های رزمندگان ایرانی در دوران دفاع مقدس داشتند را اینگونه بیان می کند: نقش خبرنگاری را بازی می کردم که می خواست به بررسی وقایع رخ داده در دوران دفاع مقدس بپردازد. در واقع نقش من به دوران شهادت عباس بابایی برمی گردد. جنگ از دوران ابتدایی من شروع شد و با دبیرستانم به پایان رسید. بنابراین من آن فضاها را کاملاً به یاد دارم. فضایی بود که تلویزیون و رادیو مهم ترین وسیله ای بود که اخبار جنگ را به مردم منتقل می کرد.

روزنامه نگاری شجاعت می خواهد

وی ادامه می دهد: در آن زمان خبرنگارانی بودند که برای ثبت واقعیت ها جان خود را به خطر انداختند. در آن زمان در جبهه جنگ این اتفاق افتاد و حالا در سوءتفاهمات سیاسی. به همین دلیل است که می گویم خبرنگاری شغلی است که جسارت زیادی می خواهد. اکنون امیدوارم حرفه خبرنگاری که مانند بسیاری از مشاغل دیگر در کشور ما از تخصص خود محروم شده است، بار دیگر روی افراد متعهد و متخصص حساب کند و بتواند واقعیت را بیان کند.

من در حال حاضر ناظر هستم

بازیگر سریال های «مرگ تدریجی یک رویا»، «نرگس»، «شوق پرواز» و «فاکتور هشت» درباره حضورش در پروژه های جدید اعلام می کند: آخرین کارم برای تلویزیون سریال های «ترور خاموش» و «گیله وا» بود. اما در  اما در شبکه نمایش خانگی به نسبت فعال‌تر بودم و سریال‌هایی مثل «خاتون» و «پدر گواردیولا» را داشتم.م و در این مدت یک تئاتر تولید کردم و یک فیلم کوتاه ساختم و یک فیلم بلند هم در بلوچستان ساختم. که اولین فیلم تاریخ سینمای ایران در دوران بلوچ بود. در این مدت پیشنهادهایی از شبکه های تلویزیونی و نمایش خانگی داشتم اما ترجیح می دهم ناظر باشم.