امتیازات بزرگی که آمریکا و عربستان سعودی از یکدیگر می خواهند

در ماه‌های اخیر بحث‌ها و گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد احتمال یک توافق متقلبانه با میانجیگری ایالات متحده برای عادی‌سازی بین عربستان سعودی و اسرائیل وجود داشته است، و بسیاری از این گمانه‌زنی‌ها حول محور آن چیزی است که دولت بایدن باید به سعودی‌ها برای تسهیل چنین توافقی ارائه دهد. . ، راه اندازی شده است.

به گزارش عصر ایران، «استیون سایمون» استاد مطالعات خاورمیانه در دانشکده روابط بین الملل جکسون دانشگاه واشنگتن و «آرون دیوید میلر» از اعضای ارشد بنیاد کارنگی و مذاکره کننده سابق خاورمیانه در آمریکا. وزارت امور خارجه، در دولت جمهوری خواه و دموکرات در مقاله ای در مجله آمریکایی “فارین پالیسی” نوشت که آنها به دولت بایدن هشدار داده بودند که باید از حاکمان ریاض امتیازات متناسب و مساوی دریافت کنند که عربستان سعودی از ایالات متحده خواسته بود. کشورها می خواهند روابط خود را با اسرائیل عادی کنند. مهمترین آنها می تواند این باشد: توقف فروش نفت عربستان به چین در صورت وقوع درگیری نظامی احتمالی بین آمریکا و چین.

در این مقاله آمدن:
امتیازاتی که عربستان سعودی از ایالات متحده خواسته است بسیار مهم – حتی تاریخی است: یک معاهده دفاعی تصویب شده توسط سنای ایالات متحده که ایالات متحده را متعهد می کند در صورت حمله خارجی از پادشاهی دفاع کند و کمک ایالات متحده برای بازیابی یک برنامه هسته ای غیرنظامی در تکمیل برنامه هسته ای غیرنظامی آن. کنترل چرخه سوخت هسته‌ای توسط عربستان سعودی، به این کشور اجازه می‌دهد تا مواد شکافت‌پذیر را تا درجه تسلیحات غنی‌سازی کند و به سیستم‌های تسلیحاتی بیشتر ایالات متحده دسترسی داشته باشد.

چیزی که کمتر روشن است – و کمتر مورد بحث قرار گرفته است – این است که دولت بایدن چه باید یا چه چیزی از ریاض می خواهد. با این حال، این نه تنها یک سؤال مشروع، بلکه ضروری است، به ویژه برای کنگره ایالات متحده، که تصویب هر گونه امتیازی ضروری است.

به نظر می رسد اولین خواسته آمریکا موافقت عربستان سعودی برای عادی سازی روابط با اسرائیل است. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده، بارها چنین توافقی را “تحول کننده” توصیف کرده است و این می تواند در مورد اسرائیل و عربستان سعودی نیز صدق کند. اما آیا چنین روابطی بین اسرائیل و عربستان سعودی واقعاً برای آمریکا مهم است که در ازای آن امتیازات عظیم و بی‌سابقه‌ای به سعودی‌ها بدهد؟

به نظر می رسد سعودی ها برای تعهد ایالات متحده که فراتر از هر گونه توافق نامه سنتی همکاری دفاعی است که ایالات متحده با بسیاری از شرکا و متحدان خود در داخل یا خارج از ناتو منعقد کرده است، فشار می آورد. هدف ریاض چیزی بسیار الزام آورتر است – به تعهدی مانند ماده 5 ناتو نزدیکتر است.

دولت بایدن ظاهراً چیزی شبیه به معاهده ای را که ایالات متحده در سال 1960 با ژاپن امضا کرد، در نظر دارد که ایالات متحده را ملزم می کند با تهدید مشترک در صورت حمله مسلحانه به ژاپن مطابق با مفاد و رویه ها مقابله کند. البته پایگاه ایالات متحده به نوعی اقدام نظامی انجام می دهد، اما هنوز هم انعطاف قابل توجهی برای ایالات متحده در مورد نحوه دقیق واکنش وجود خواهد داشت. این موضوع در مورد ماده 5 ناتو نیز صدق می کند.

با این حال، این یک تعهد جدی است که توسط کنگره مجاز است و در قوانین داخلی ایالات متحده گنجانده شده است، و اجرای چنین تعهداتی برای ایالات متحده می تواند بسیار دشوار باشد، که یکی از دلایلی است که کنگره مدت هاست که معاهده هایی را تصویب کرده است که ایالات متحده به ارتش متعهد است. اقدام در حمایت از شرکا

در مورد عربستان سعودی، چنین اقدامی حتی ریسک بیشتری خواهد داشت. عربستان سعودی یک کشور خودکامه سرکوبگر است که روابط بسیار نزدیکی با دشمنان ایالات متحده، دو دولت روسیه و چین دارد.

ایالات متحده تعهدات امنیتی مشابهی با هیچ کشور دیگری در منطقه ندارد، حتی اسرائیل، نزدیکترین متحد واشنگتن، و محیط امنیتی در همسایگی عربستان سعودی به دلیل آسیب پذیری های فراوان این کشور پیچیده است.

تهدید اصلی برای ریاض یک تهاجم زمینی متعارف توسط یک همسایه متخاصم نیست، بلکه خرابکاری داخلی یا حملات پهپادی و موشکی توسط ایران یا هر تعدادی از شبه نظامیان طرفدار ایران است. آیا ایالات متحده ملزم به حمله مستقیم به ایران یا یمن در پاسخ به حمله هوایی علیه عربستان سعودی خواهد بود؟

همچنین شایان ذکر است که چنین تعهد دفاعی متقابلی گامی رادیکال برای عربستان سعودی خواهد بود که دهه هاست با هرگونه روابط دفاعی رسمی با ایالات متحده مخالفت کرده است. برخلاف همسایگان خلیج فارس، عربستان سعودی هرگز با ایالات متحده موافقتنامه همکاری دفاعی منعقد نکرده است، و همچنین موافقت نکرده است که متحد غیر ناتو با امتیازات نظامی و اقتصادی باشد، اما تعهدات امنیتی نداشته باشد.

این کشور همچنین در برابر استقرار دائمی نیروهای آمریکایی در پادشاهی مقاومت کرده است. این واقعیت که ریاض اکنون مایل است به تعهدات امنیتی رسمی با واشنگتن وارد شود، به وضوح باور حاکمان فعلی ریاض را نشان می دهد که آنها نمی توانند یا نخواهند بود از امنیت خود دفاع کنند.

برای دولت ایالات متحده، که می خواهد تعهدات خود در خاورمیانه را در اولویت قرار دهد، زیرا اروپا، اقیانوسیه و اقیانوسیه هند و اقیانوس آرام به اولویت های بزرگ تر خود تبدیل می شوند، این خواسته عربستان باید به عنوان یک چراغ هشدار زرد چشمک زن تلقی شود.

پیروی از خواسته های هسته ای عربستان سعودی نیز کاری است که ایالات متحده به ندرت انجام داده است و نشان دهنده انحراف تاریخی از سیاست دیرینه منع اشاعه هسته ای ایالات متحده است.

برخلاف امارات متحده عربی که توافقنامه‌ای امضا کرده است که این کشور را از استفاده از فناوری هسته‌ای صادر شده توسط ایالات متحده بدون تسلط بر چرخه سوخت، ذخیره مواد شکافت‌پذیر و غنی‌سازی آن به کیفیت تسلیحات منع می‌کند، عربستان سعودی خواهان سطح مشخصی از کنترل است. چرخه سوخت

با توجه به جایگاه ایران به عنوان کشوری در آستانه هسته ای شدن و اظهارات علنی اخیر ولیعهد سعودی مبنی بر اینکه اگر ایران به سلاح هسته ای دست یابد، عربستان نیز به آن نیاز خواهد داشت، تقاضای سعودی ها بسیار زیاد است و به نظر ما: تحت هیچ شرایطی نباید پاسخ داده شود. با این حال، هرگونه امتیازی به عربستان سعودی در این راستا، تحولی قابل توجه خواهد بود.

دولت بایدن مطمئناً اهمیت این درخواست‌های سعودی از ریاض را تشخیص می‌دهد – اما این درخواست‌ها معاملات ساده نیستند، بلکه تعهداتی هستند که روابط ایالات متحده و عربستان را متحول می‌کنند. باید روشن باشد که چنین خواسته های مهمی از آمریکا باید با امتیازات به همان اندازه مهم ریاض به واشنگتن همراه باشد.

این موضوع به اندازه عادی سازی روابط اسرائیل و عربستان اهمیت دارد، اما واشنگتن باید در مقابل سه خواسته سعودی امتیازات یکسان و مهمی از ریاض بگیرد، در غیر این صورت عادی سازی روابط عربستان با ریاض یا هماهنگی قیمت نفت با واشنگتن یا یکی از آنها. نیاز به تغییر وضعیت حقوق بشر در عربستان سعودی با امتیازات مهمی که سعودی ها از واشنگتن می خواهند همخوانی ندارد.

به نظر می رسد که دولت بایدن از ریاض در مورد چین امتیازاتی می خواهد. وال استریت ژورنال گزارش داد که مقامات آمریکایی «از عربستان سعودی خواستار تضمین فاصله اقتصادی و نظامی از چین هستند»، از جمله تضمین هایی که ریاض به چین اجازه نخواهد داد پایگاه های نظامی در خاک خود ایجاد کند. این کشور محدودیت هایی را برای استفاده از فناوری هواوی اعمال خواهد کرد و متعهد می شود که برای قیمت گذاری فروش نفت خود، به جای یوان چین، از دلار آمریکا استفاده کند.

اما این نکات با سه نکته مهمی که ریاض از واشنگتن خواسته بود مطابقت ندارد.

در واقع، از نظر ما، تنها یک امتیاز استراتژیک با وضعیت کنونی ایالات متحده مطابقت دارد: تعهد الزام آور عربستان سعودی برای قطع جریان نفت به چین در صورت درگیری نظامی احتمالی بین ایالات متحده و آمریکا. چین.

برنامه ریزان نظامی ایالات متحده باید در نظر بگیرند که آیا درگیری احتمالی با چین طولانی خواهد بود یا نسبتاً کوتاه. وعده الزام آور عربستان سعودی مبنی بر توقف فروش نفت به چینی ها در جریان یک رویارویی نظامی احتمالی بین آمریکا و چین، تأثیر بسیار مؤثری بر پیامدهای این درگیری نظامی احتمالی خواهد داشت.

اما آیا محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به تعهدات خود در این معاهده عمل خواهد کرد و به آنها احترام می گذارد؟ پاسخ روشنی برای این سوال وجود ندارد و جای تردید وجود دارد.

ولیعهد سعودی اکنون سیاست خارجی 360 درجه ای را دنبال می کند که ریاض را به هیچ قدرتی محدود نمی کند، اما این سیاست خارجی به طور همزمان روابط نزدیک ریاض با ایالات متحده، روسیه و چین را تضمین می کند.

نگرانی های محمد بن سلمان در مورد خروج آمریکا از منطقه، بیزاری او از جو بایدن و این واقعیت که با توجه به جوانی اش، احتمالاً تا نیم قرن آینده بر عربستان سعودی حکومت خواهد کرد – شاید در نیم قرن آینده هفت یا هشت رئیس جمهور داشته باشد. . جمهوری آینده ایالات متحده در حال فروپاشی است – همه این عوامل ممکن است باعث شده است که بن سلمان به جای روی آوردن دائمی به اردوگاه ایالات متحده، علاقه خود را به پیوستن به یک سیاست خارجی چندجانبه ببیند.

علاوه بر این، منافع عربستان در چین بسیار زیاد است و آینده پادشاهی تا حدودی به تقاضای قوی چین برای نفت بستگی دارد. همکاری نزدیک با روسیه در چارچوب اوپک پلاس نیز مهم است – به همین دلیل است که ما امتیاز تولید نفت عربستان به ایالات متحده را به عنوان یک پیشنهاد قابل قبول عربستان نمی‌دانیم.

همه اینها به این معنی است که حتی امتیازی از ریاض که به طور منطقی می تواند واشنگتن را توجیه کند که همه چیز را در ازای آن کنار بگذارد، در بهترین حالت ضعیف خواهد بود.

ما نگران دولتی هستیم که در آستانه دادن امتیازات بزرگ به عربستان بدون دریافت امتیاز کافی در ازای آن است. این موضوع مهمی است که کنگره باید در مورد آن مداخله کند و بر روند مذاکرات و امتیازدهی احتمالی طرفین نظارت دقیق داشته باشد.

کنگره آمریکا باید از نزدیک در این بحث شرکت کند که واشنگتن در ازای عادی سازی روابط اسرائیل و عربستان چه امتیازاتی به سعودی ها خواهد داد، زیرا خطرات در این مورد بسیار زیاد است و باید این بحث را جدی گرفت. گرفته شده و اکنون شروع کنید.