از امروز قوانین جدید حجاب در کشور اعمال می شود

لحظاتی پیش امروز (یکشنبه) جلسه علنی شورای اسلامی شهر به ریاست محمدباقر قالیباف آغاز شد.

دستور جلسه علنی امروز نمایندگان شورای اسلامی موارد زیر است:

گزارش کمیسیون اقتصادی از لایحه قانون تشکیل منطقه آزاد تجاری – صنعتی دوغارون

گزارش کمیسیون اقتصادی لایحه ایجاد منطقه آزاد تجاری- صنعتی سرخس

گزارش کمیسیون اقتصادی قانون تاسیس منطقه آزاد تجاری-صنعتی مازندران

ادامه بررسی گزارش کمیسیون ویژه افزایش و رونق تولید و نظارت بر اجرای اصل 44 قانون اساسی مربوط به طرح تامین مالی و افزایش تولید با اصلاح قوانین برای استفاده حداکثری از ظرفیت‌های تولیدی و خدماتی کشور و کمک به ایرانیان. یکی از کالاها و رفع موانع تولید رقابتی و بهبود سیستم مالی

گزارش کمیسیون قضایی و حقوقی یک فوریت لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب (حمایت از سلامت اجتماعی)

گزارش کمیسیون اجتماعی در مورد لایحه فوری برای جلوگیری از آسیب دیدن زنان و ارتقای ایمنی آنها در برابر سوء استفاده

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: «این روزها زیاد می گویند برای حجاب باید کار فرهنگی کرد و دیگر اقدامات بی فایده است.» بودجه های کلانی اختصاص داده شده و قطعا هزینه می کنند. هر چه از تبلیغات شهری و رسانه ای، بنرهای اداری و فروشگاهی بخواهید، به وفور وجود دارد و مطمئناً بسیاری از مبالغ کلان کشور از این طریق منتقل می شود.

این ایده نه کاربردی است و نه مفید و علاوه بر این، طراحی آن نیز مضر است. البته این بدان معنا نیست که روش‌های افزایش مجازات‌ها و اقدامات پلیسی و امنیتی مؤثر است، اتفاقاً این روش نیز بی‌اثر است، حداقل در میان‌مدت آثار منفی اجبار بیشتر است.

چرا کار فرهنگی با موضوع حجاب کار نمی کند؟ دلیل اول این است که بحث حجاب و پوشش اساساً یک خصلت فرهنگی است نه قانونی. زنان و جامعه به دلیل سنت و فرهنگ خود این رفتار را انتخاب می کنند. به همین دلیل، بسیاری از زنان عرب و آفریقایی و کشورهای دیگر، از جمله آسیای جنوب شرقی، که به طور داوطلبانه انتخاب کرده اند تا در کشور خود حجاب داشته باشند، هنگام رفتن به غرب، حجاب خود را شدیدتر می پوشند.

نمونه آن مسابقه اخیر خانم سارا خادم الشریعه است که به دلیل رعایت حجاب تابعیت اسپانیا را گرفت و در اولین بازی خود مقابل یک بانوی باحجاب اندونزیایی بازی کرد که اتفاق جالبی بود. برخلاف این کشورها، در ایران برای سوار شدن به هواپیما پای خانم هایی که به مقاصد خارجی سفر می کنند کافی است و کل فضای داخلی هواپیما تغییر می کند.

در این شرایط دیگر جای کار فرهنگی نیست، چرا؟ زیرا پوشش زنان از روی صلاحدید پدید آمده و به یک الزام قانونی و خارجی تبدیل شده است. در این صورت دیگر جایی برای گفت و گو و کار فرهنگی باقی نمی ماند.

قبل از انقلاب این امکان وجود داشت و حرف ها شنیده می شد، زیرا زنان باید بتوانند رای دهند. اکنون که دیگر امکان تصمیم گیری وجود ندارد، چه فضایی برای بحث در مورد موضوعی باقی می ماند که تصمیم نهایی یک طرف از قبل مشخص است؟ این امر تنها با ادامه اجبار قابل حفظ است و با مقاومت اقشاری ​​از مردم و زنان و تضعیف پلیس و دادگاه ها موفق نخواهد شد. بنابراین کار فرهنگی در این حوزه بی ربط شده است.

دلیل دوم بی اثر بودن کار فرهنگ که مکمل دلیل اول است، وجود نوعی از خود راضی بودن در این پیشنهاد است. انگار عده ای منحرف، فاسد و جاهل هستند و باید با کار فرهنگی آنها را به راه درست هدایت کنیم. این مفهوم در شعار کار فرهنگی آمده است. در حالی که افراد هدف کار فرهنگی نه تنها مشمولان اعتبار فرهنگی را نمی پذیرند، بلکه خود را بسیار بالاتر می دانند و معتقدند که باید با آنها کار فرهنگی انجام دهند نه برعکس. برخی نیز ساده لوحانه بر این باورند که با یکی دو سرنخ، زنان به سخنان آنها گوش می دهند و حجاب می کنند، هرچند این تصور اشتباهی است. آنها از ترس یا به دلایل تاکتیکی شنونده هستند و حوصله بحث ندارند و می خواهند بحث را پشت سر بگذارند.

کار فرهنگی یعنی چه؟ چه چیزی را باید آموزش دهید که قبلاً نگفته اید؟ چند روز پیش متنی در یکی از خبرگزاری های بزرگ و رسمی کشور منتشر شد که هدف آن پاسخ دهی به ده ها سوال درباره حجاب بود. یک جمله ارزشمند را برای خود ذخیره کنید. گویی مقاله یک روزنامه دیواری دبیرستانی است. درباره کتاب مصلای حجاب مرحوم مطهری دیگر چه بنویسید؟ چه محتوایی دارید که در کتاب های درسی یا بنرهای تبلیغاتی ننوشته اید؟

یکی از اشتباهات رایج در فرهنگ این است که عده ای فکر می کنند انتخاب گرایش فرهنگی دلیلی برای عموم مردم است. یعنی از طریق عقل، استدلال و منطق انجام می شود، در حالی که رفتار و سوگیری فرهنگی مردم و حتی بسیاری از نخبگان نیز مشکل ساز است. یعنی به جای دلیل علت دارد. بر اساس این منطق حتی خداوند به پیامبرش می گوید که اگر از نعمت رحمت الهی نرم و مهربان و بدخلق و سنگدل نبودند از اطراف پراکنده می شدند. بنابراین، برای کسانی که می خواهند مردم را مجبور به توبه کنند، بهتر است ابتدا به خود توبه کنند و مثلاً: «چرا کسانی که به خود توبه می کنند کمتر توبه می کنند؟»

این بدان معنا نیست که کار فرهنگی غیرممکن است، بلکه با وجود اجبار و الزام، نتیجه آن از پیش تعیین شده و در نتیجه کار فرهنگی بدون موضوع و تمام هزینه هایی که در این زمینه انجام می شود، محکوم به شکست است. در حال حاضر فعالیت فرهنگی با موضوع حجاب توسط مخالفان حجاب اجباری انجام می شود که سخنانشان تعریف شده و دارای زمینه ای خارج از قیود رسمی است، همچنان که قبل از انقلاب نیز حجاب داران در این امر دست برتر را داشتند. حوزه.