هوش مصنوعی کارکردی شبیه به مغز انسان در یادآوری و یادگیری خواهد داشت

مطالعه ای از دانشگاه سیتی لندن (UCL) نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی مولد نقش حافظه را در یادگیری و برنامه ریزی ذهنی آشکار می کند.

به گزارش ایسنا، محققان دانشگاه سیتی لندن (UCL) در یک مطالعه ویژه که توسط بنیاد Wellcome انجام شد، از یک برنامه هوش مصنوعی برای شبیه سازی نحوه جذب و به خاطر سپردن اطلاعات مغزمان استفاده کردند.

حافظه انسان نقش مهمی در فرآیندهای شناختی مختلف ایفا می کند، مانند پشتیبانی از توانایی ما برای یادگیری در مورد جهان، احیای تجربیات گذشته، و ساخت سناریوهای کاملاً جدید برای تخیل و برنامه ریزی.

النور اسپنز (Eleanor Spens)، نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: «پیشرفت‌های اخیر در شبکه‌های مولد مورد استفاده در هوش مصنوعی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان اطلاعات را از تجربیات استخراج کرد و به ما اجازه می‌دهد یک تجربه خاص را به خاطر بسپاریم و همچنین به‌طور انعطاف‌پذیر تصور کنیم. تجربیات جدید چگونه می توانند به نظر برسند.»

اسپنز افزود: ما به خاطره به عنوان بازتابی در گذشته بر اساس مفاهیم فکر می کنیم، ترکیبی از جزئیات ذخیره شده با انتظاراتمان از آنچه ممکن است اتفاق افتاده باشد.

این مدل محاسباتی مورد استفاده محققان می تواند یاد بگیرد که مغز ما چگونه رویدادهای مختلف را درک کرده و به یاد می آورد.

آنها از یک مدل مطالعه استفاده کردند که در آن مدل هوش مصنوعی تعداد زیادی عکس، به طور دقیق 10،000 نشان داده شد تا ببینند شبکه های مغز چگونه آنها را یاد گرفته و به یاد می آورند. هر تصویر مانند یک صحنه ساده در یک داستان بود.

محققان روی دو قسمت از مغز تمرکز کردند

دانشمندان به طور خاص دو بخش از مغز ما، هیپوکامپ و نئوکورتکس را مطالعه کرده‌اند و سعی کرده‌اند بفهمند که این دو بخش چگونه با هم کار می‌کنند.

هیپوکامپ بخش مهمی از مغز است که نقش اساسی در شکل گیری و تثبیت خاطرات و جهت گیری فضایی دارد. تصور می شود که نئوکورتکس مسئول محاسبات عصبی توجه، تفکر، ادراک و حافظه اپیزودیک است.

در این مطالعه، شبکه هیپوکامپ هر صحنه را به سرعت دریافت و پخش کرد و به نئوکورتکس آنچه را که با پخش مکرر آن می دید، آموزش داد. شبکه نئوکورتکس نیز به نوبه خود یاد گرفت که این صحنه ها را با سازماندهی اطلاعات بازسازی کند.

بخش‌های مهمی مانند چیدمان دیوارها و اشیا را شناسایی کرد و به مغز ما اجازه داد صحنه‌های قدیمی را به خاطر بسپارد و صحنه‌های کاملاً جدید را ارائه دهد.

این به مغز ما کمک می کند تا کارآمد باشد زیرا لازم نیست همه جزئیات کوچک را به خاطر بسپارد، بلکه می تواند روی چیزهایی تمرکز کند که در هر موقعیتی منحصر به فرد یا متفاوت هستند.

این مطالعه نشان می دهد که یادآوری در حالت استراحت به مغز ما کمک می کند تا الگوهای تجربیات گذشته را درک کند. این مهم است زیرا به ما کمک می کند تا چیزهای آینده را پیش بینی کنیم، مانند اجتناب از خطر یا یافتن غذا.

به بیان ساده، این مطالعه نشان می دهد که چگونه مغز ما از تجربیات یاد می گیرد، آنها را به خاطر می آورد و از آن دانش برای تصور چیزهای جدید یا برنامه ریزی برای اتفاقات بعدی استفاده می کند.

نیل می‌گوید: «روشی که خاطرات بازسازی می‌شوند به ما نشان می‌دهد که چگونه معنا یا ماهیت یک تجربه با جزئیات منحصربه‌فرد ترکیب می‌شود و چگونه این می‌تواند منجر به سوگیری در نحوه به خاطر سپردن چیزها شود».

این مطالعه در 19 ژانویه در مجله Nature Human Behavior منتشر شد.