مهمترین اتفاقات سال ۱۴۰۱ فضای ارزهای دیجیتال ایران؛ سالی پر از محدودیت‌ها
فضای ارزهای دیجیتال ایران در سالی که اتفاقات جالب‌توجهی کم نداشت. از جدی‌ترشدن تا قطعی‌های مکر اینترنتی و محدود کردن کاربران برای کسب‌وکارهای کسب‌وکارهای فعال در این حوزه.
در این، هفت اتفاق مهم فضای ارزهای دیجیتال را مرور می کنیم که سال ۱۴۰۱ شاهد بودیم.
۱. پذیرش ارزهای دیجیتال در جریان جام جهانی؛ برنامه‌ای که هرگز اجرا نشد
از مدت‌ها، وعده‌هایی درباره میزبانی از گردشگران جام فوتبال قطر در بخش‌هایی ایران، مانند جزیره کیش داده می‌شد. باتوجه به دسترسی به ابزارهای پرداختی بین‌المللی در کشور در موقعیت شرایطی فراهم می‌شود تا این رویداد از ارزهای پرداخت‌های خود در استفاده استفاده کند و این خلأ خلأ به نوعی نوعی پر شود.
یکی از اعضای جامعه هتلداران کیش، در مرداد ۱۴۰۱ گفته شده است که در این جزیره قرار دارد و بعد از آن در شهرهای دیگر توریستی ایران، دستگاه‌هایی مانند «ATM» نصب و راه‌اندازی می‌شوند که قابلیت تبدیل آنی ارز دیجیتال به ریال را دارند. او حتی کرده بود که این تجهیزات حال حاضر حاضر است و به‌زودی خبر آنها را اعلام کرد کرد ».
این عضو جامعه هتلداران کیش در اینباره گفته بود:
حتی دوستان بانک مرکزی صحبت می‌کنند که در فرودگاه دستگاه‌ها و به‌قولی این‌ها تبدیل می‌شوند تا توریست وارد شده به همانجا کار تبدیل رمز رمزارز به ریال انجام می‌شود و در زمان زمان هم خروجی، باقی مانده‌ها را رمزارز رمزارز تبدیل می‌کند.
با وجود وعده‌ها و جدایی از حرف‌وحدیث‌هایی که درباره آمادگی کیش برای این میزبانی وجود دارد در روزهای منتهی به شرایط جهانی شرایط عمومی کشور چنان بود که تقریباً هیچ گردشگری حاضر نمی‌شد حتی برای کوتاهی در ایران اقامت کند. در نتیجه نه خبری از تبدیل های دیجیتال به ریال ریال کیش شد و نه تازه از پذیرش ارزهای دیجیتال برای گردشگران خارجی به میان آمد.
۲. اعمال محدودیت برای واریز و برداشت ریالی در صرافی‌ها
اوایل تابستان ۱۴۰۱، بانک مرکزی سقف ۱۰۰ میلیون تومانی برای واریز واریزی درگاه‌های پرداخت به شبکه‌های کاربران کسب‌وکارها انجام می‌دهد که نتیجه آن کاربران صرافی‌های صرافی‌های ارز دیجیتال نیز قادر قادر بودند در هر روز تنها یک میلیون تومان از حساب خود به مقصد یک می‌کنند و برداشت می‌کنند. بیشتر، یا باید از شبهای استفاده می‌کردند، یا برداشت را طی چند روز مختلف انجام می‌دادند.
اما این تنظیم‌های تراکنشی برای کاربران صرافی‌های داخلی و کمی بعد، در آذر ۱۴۰۱ که سقف واریز یکجا صرافی‌های صرافی‌های داخلی ارز دیجیتال برای هر کارت از این مبلغ ۲۵ میلیون تومان خواهد بود. در آن، سقف واریز روزانه برای هر کد، یکصد میلیون تومان باقی مانده است و این یعنی کاربران صرافی‌های می‌توانند با 44 کارت بانکی متفاوت از 44 کارت بانکی متفاوت، مجموعاً یکصد تومان به حساب خود در صرافی‌های صرافی‌های ایرانی بپردازند. البته این شرایط هم فقط چند ماه دوام داشت.
در دی ۱۴۰۱، بانک مرکزی سقف واریز از درگاه‌های پرداخت صرافی‌های داخلی را برای هر کد ملی »به ۲۵ میلیون تومان کاهش داد. یعنی عشق مجموع با یک یا حتی چند کارت خود تنها می‌توانستند ۲۵ میلیون تومان را یک شبانه‌روز به حساب‌های صرافی‌های صرافی‌های داخلی واریز کنند.
از آن زمان هر ایرانی می‌تواند در یک شبانه‌روز مجموعاً با تمام بانک‌های خود یک میلیون تومان در درگاه‌های پرداخت اینترنتی تراکنش می‌دهد سهم صرافی‌های صرافی‌های ارز دیجیتال را نهایی کند.
۳. ثبت اولین رسمی با ارزهای دیجیتال
از ۱۴۰۰ زمزمه‌های استفاده رسمی از ارزهای دیجیتال برای گوش می‌رسید تا علیرضا پیمان پاک، رئیس سازمان تجارت و معاون وزیر صمت، روز ۱۱ مرداد مرداد به شکل شکلی غیررسمی در صفحه توییتر اولین ثبت سفارش رسمی ثبت ارزهای ارزهای دیجیتال کرد.
با فاصله کمی اعلام این خبر، پیمان پاک همین طور، علی صالح آبادی که بانک زمان آن زمان بود، اعلام کردند ماینرهایی که فعالیت های قانونی دارند، می توانند ارزهای دیجیتالی را برای واردات واردات ایران انجام دهند. سازمان امور نیز در آذرماه اعلام کرد «مرز کد رمزدارایی در صورتی که خود را صادر می کند و به دست می آورد از آن را بر اساس ضوابط بانک مرکزی به چرخه اقتصادی کشور کشور بازگردانند،، مشمولین قانون تصویب قوانین و مقررات قانونی می خواهند بخواهند بخواهند.
نکته عجیب اما، این بود که با استقبال دولتی از به‌کارگیری ارزهای وارداتی در کشور، صالح‌آبادی رئیس بانک مرکزی ایران، با فاصله چند روز قبل از اعلام خبر ثبت اولین سفارش با ارزهای دیجیتال، در یک برنامه تلویزیونی «خرید و رمزارز» خارج از چهارچوب و برای سرمایه گذاری ممنوع است و به رسمیت شناخته نمی شود»!
۴. شروع آزمایش واقعی دیجیتال
از سال‌ها صحبت‌های نه‌چندان شفافی درباره پروژه ارز دیجیتال ایران یا همان نسخه دیجیتالی ریال معرفی. در اوایل ۱۴۰۱ اما، رئیس بانک مرکزی اعلام کرد که فاز آزمایشی دیجیتال طی ماه‌های پیش رو آغاز شد.
صالح‌آبادی گفته بود:
در سال جدید پس از انتشار «رمزریال»، ارز دیجیتال ایران، افراد می‌توانند اسکناس‌های خود را به بانک مرکزی تحویل دهند و آن را با آن رمزارایال جایگزین کنند.
چند ماه بعد در شهریور 1401، رئیس وقت بانک ایران ایران اعلام کرد که مرحله پیش از آزمایش آزمایشی یک هفته دیجیتالی است که با همکاری دو بانک و دو فروشگاه آغاز شد.
پیش‌نویس سند ریال دیجیتال ابتدا به‌صورت غیررسمی در مرداد و سپس به‌صورت رسمی کامل‌تر در آبان ماه شد.
در ادامه محمدرضا فرزین که پس از استعفای صالح به‌عنوان رئیس بانک مرکزی در آخرین ماه ۱۴۰۱ ۱۴۰۱ انتخاب شد که «ریال دیجیتال در مرحله آزمایشی آزمایشی قرار گرفت و این موضوع را به‌صورت آزمایشی تنظیم کرد».
در جریان نمایشگاه بانکداری الکترونیک و پرداخت، بانک تجارت ایران کیش اولین سرمایه دیجیتال را به‌شکلی محدود می‌کند بدون اینکه عمومی معرفی کند که ظاهراً بخشی از اپلیکیشن بانکی بانکی «زمرد» است.
در روزهای سال نیز محمدرضا مانی‌یکتا، رئیس اداره نظام‌های بانکی مرکزی، اعلام فاز آزمایشی ریال دیجیتال به‌طور رسمی ۲۲ اسفند ۱۴۰۱ آغاز شد و از تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ نیز به بانک‌ها خواهد رسید تا تعداد کاربران ریال ریال خدمات دیجیتال خود را در این زمینه افزایش دهنده.
۵. قطعی و اینترنت برای کاربران و کسب و کارها
تعداد زیادی از ارزهای دیجیتال ایرانی به طور مرتب از پلتفرم‌های بین‌المللی می‌شوند و از آنجایی که عمده‌ترین پلتفرم‌ها به‌دلیل تحریم‌های اقتصادی برای ارائه خدمات به مردم کشور ما می‌دهند، کاربران ایرانی همیشه باید از ابزارهایی مانند مانند مانند مانند آیپی استفاده کنند. ) واقعی خود هستند.
با شروع طولانی‌مدت و مکر اینترنت در شهریور ۱۴۰۱، کارت‌های تبلیغاتی، مانند کاربران اینترنت، با محدودیت‌ها و محدودیت‌ها و مقابله‌های بسیار شدیدی فعال هستند.
صرافی‌های دیجیتال با استفاده از سرویس‌های داخلی می‌شوند در زمان‌های محدود اینترنتی فعال، به‌دلیل غیرقابل‌پیش‌بینی‌ن شرایط در کشور، از طریق کاربران خود درخواست می‌کنند تا جایی که ایرانی‌ها ممکن است غیرضروری خودداری کنند و سفارش‌های باز و خود را مدیریت کنند. . دسترسی پلتفرم‌های بین‌المللی هم تحت‌تأثیر محدودیت‌های بسیار سخت‌تر و ریسک فعالیت‌های اینترنتی در آنها بیشتر است. محدودیت‌هایی که بخش قابل‌توجهی از آنها تا امروز ادامه دارد.
۶. منع صرافی‌ها از ارائه خدمات به اتباع خارجی
پلیس فتا سال گذشته سندی را دارای الزامات امنیتی امنیتی صرافی‌های داخلی ارز دیجیتال منتشر می‌کند. این نکات نکات مورد بحث برانگیزی مثل الزام فعالیت صرافی‌ها به‌صورت‌ضامنی، الزام افزایش حجم کاربران جدید به‌صورت پله‌های و مشخصات کیف پول‌های مورد استفاده صرافی‌ها به پلیس فتا فتا بود.
یکی از بخش‌های آن اما، منع صرافی‌های داخلی از خدمات خدمات خارجی بود. این در بود که برخی از صرافی‌های ایرانی، برای اتباع خارجی‌ریزی و کرده بودند و این عشق را می‌توانستند با آمایش یا پاسپورت مراحل احراز هویت خود را کامل کنند. طبیعتاً اتباع نیز روی این موضوع حساب باز کرده بودند در این فعالیت می‌کردند.
اما با این الزام، آن‌طور که پیداست برخی داخلی‌های خارجی اتباع خارجی را احراز هویت.
۷. رکوردشکنی های تتر و کابوس ۶۰هزار تومانی
تتر در اول فروردین ۱۴۰۱ با قیمت حدود ۲۶۰۰۰ تومان در صرافی‌های خرید داخلی. در آخرین روز از این سال اما، هر تتر چیزی معادل 52000 تومان ارزش داشت. یعنی یک رشد صددرصدی. حتی در مقطع زمانی اوج‌گیری نرخ ارز سریع‌تر شده و ثبت رکوردی‌های ادامه دار دلار بود، در برخی از صرافی‌های داخلی از 1000 تومان هم فراتر رفت.
در مجموع شرایط نرخ ارز در سال 1101 و همین وضعیت کلی بازار دیجیتال به‌نحوی بود که هولدکردن تتر ایرانی‌ها، از بسیاری از ارزهای دیجیتال دیگر که قیمت دلاری دلاری ثابتی ندارد، سودآورتر سودآورتر است.
