پایان رساندن بخش رقابتی کن 2023 توسط فیلم «بلوط پیر» کن لوچ!

کن لوچ در آخرین روز اکران رقابتی فیلم کن 2023 از «بلوط پیر» به عنوان جدیدترین فیلم و آهنگ قدرتمند خود رونمایی کرد.

به گزارش پی ام آپ، فیلم «بلوط پیر» جدیدترین فیلم کن لوچ درباره ورود پناهجویان سوری به شهری کوچک در شمال انگلیس آخرین فیلم رقابت های کن امسال بود که روز جمعه به نمایش درآمد.

کن لوچ 86 ساله اعلام کرد که «بلوط پیر» آخرین فیلم او خواهد بود. پس از 7 دهه فیلمسازی به عنوان یک وقایع نگار خستگی ناپذیر امور اجتماعی-سیاسی بریتانیا، او به سختی می توانست آهنگی پرطنین تر و در واقع پرطمطراق تر خلق کند. پیام او با این فیلم این است: در برابر زوال شفقت ملی اقدام کنید.

برنده دوبار نخل طلا که با نویسنده پل لاورتی متحد شد، پاسخی پرشور به سیاست‌های مهاجرت بیگانه‌هراسی دولت محافظه‌کار کنونی بریتانیا ارائه می‌کند. “بلوط پیر” قطعه ای صمیمی و در عین حال جاه طلبانه است که در میان برجسته ترین درام های ملی دریاچه قرار می گیرد.

داستان در شمال انگلستان، در سال 2016 اتفاق می افتد، شهری که پس از بسته شدن معدن در دهه 1980 هرگز بهبود نیافته است. تامی جو “تی جی” بالانتین با بازی دیو ترنر، میخانه ویران شده Old Oak را اداره می کند. در اینجا، مردم محلی هر روز دور هم جمع می‌شوند تا برای افول جامعه‌ای که زمانی پر رونق بود، عزاداری کنند.

با شروع فیلم، گروهی از پناهجویان سوری وارد شهر می شوند. دولت این مکان را برای شما تعیین کرده است. اما استقبال خصمانه ای از سوی برخی از ساکنان در راه است که از سال ها بی توجهی اقتصادی تلخ شده اند و خود را قربانی نژادپرستی می دانند. زن جوانی به نام یارا با بازی آبلا ماری، اولین بازی قدرتمندی را انجام می دهد که نشان دهنده سبک خاص لوچ است.

لوچ و لاورتی ما را وادار می کنند با درد مشتریان TJ همدلی کنیم. در مقابل، تی جی، که از مردم سوریه استقبال می کند، به مردم عادی اجازه نمی دهد از اتاق پشتی میخانه برای برگزاری یک جلسه ضد مهاجرت استفاده کنند، که باعث ایجاد دشمنی آنها می شود. او با یارا دوست می شود و همراه با او و لورا (کلر راجرسون)، یک زن محلی که به سوری ها کمک می کند، شروع به سرو ناهار رایگان برای کمک به مهاجران و افراد محلی می کند تا درک متقابل را تقویت کنند.

مانند درام تاریخی ایرلندی 2014 تالار جیمی لوچ، بلوط قدیمی محل تجمع و معنایی است که می تواند برای یک جامعه داشته باشد. اتاق پشتی مدت‌ها زیارتگاهی زنده برای مبارزات اعتصابی معدنچیان در سال‌های 1984 و 1985 بوده است که در نهایت برچیده شدن صنعت معدن در جامعه را در هم شکست و بذر نگرش‌های نژادپرستانه برگزیت را در بریتانیا کاشت.

در حالی که برخی از فیلم های لوچ-لاورتی آرامش عاطفی بسیار ساده ای را در مواجهه با آسیب های اجتماعی ارائه می دهند، دو سه گانه آخر غم و اندوه سیاسی واقع گرایانه، من، دانیل بلیک و متاسفم که تو را از دست دادیم در برابر راه حل های ساده مقاومت می کنیم و این فیلم بسیار تأثیرگذار است.

چیزی که The Old Oak را ثروتمند می کند این است که در حالی که بر روی یک شخصیت اصلی تمرکز می کند، تا حد زیادی با یک گروه نیز سروکار دارد. این فیلم نه تنها دیدار دو جامعه مختلف را نشان می دهد، بلکه گروهی از صداهای فردی را نیز ارائه می دهد که هر کدام تضادها و تفاوت های ظریف خاص خود را دارند. البته فیلم کمتر به سوری ها می پردازد و بر حسب ضرورت بیشتر به نگرش جامعه میزبان می پردازد.

در مجموع، آخرین فیلم کن لوچ بیانیه ای قدرتمند در مورد زمان های آشفته و بدون پایان روشنی است. هر چند در سکانس پایانی پرچم راهپیمایی امید و همبستگی به اهتزاز در می آید.

پیتر بردشاو در گاردین به این فیلم امتیاز 4 از 5 داد و نوشت: امیدوارم این آخرین فیلم لوچ نباشد، اما اگر اینطور باشد، او کارش را با بیانیه ایمان به شفقت برای مظلوم به پایان رسانده است.

جدیدترین فیلم کن لوچ محصول مشترک انگلیس، فرانسه و بلژیک در 113 دقیقه ساخته شد.