زندگی امین زنگدانی و چالش های متفاوت یک نقش

ایسنا: امین زنگدانی از تجربه حضور در نقش «اسفندیار» در نمایش «هفت خوان اسفندیار» و چالش های متفاوت این نقش گفت.

نمایش موزیکال «هفت خوان اسفندیار» به تهیه کنندگی و کارگردانی حسین پارسایی این روزها در تالار وحدت روی صحنه است.

این روایت داستانی جالب اما کمتر شناخته شده از شاهنامه فردوسی است که بیش از 150 صفحه از این اثر شاعرانه را به خود اختصاص داده است و به مخاطبان کمتر آگاه یادآوری می کند که اسفندیار رویینتون نیز مانند رستم، هفت خوان را پر فراز و نشیب نوشته است.

امین زندگانی در نقش یک رزمنده رویین ده بازی کرد.

این تجربه اولین تجربه کار تاریخی این بازیگر است، اما چون اولین تجربه نقش تاریخی او در تئاتر است، باید در این زمینه با چالش های متفاوتی روبه رو شود.

زنگدانی موفقیت خود در این عرصه را مدیون گروه حرفه ای و همدلی بازیگران است و معتقد است که این کمپانی به آنها اجازه داده است که هر شب این اثر سنگین را به بهترین شکل ممکن روی صحنه ببرند.

به بهانه حضور امین زنگدانی در تماشاخانه «هفت خان اسفندیار» با او به گفت وگو نشستیم که در ادامه می خوانید:

آقای زنگدانی چطور به تیم بازیگری تئاتر «هفت خان اسفندیار» پیوستید و بازی در اسفندیار را پذیرفتید؟

آقای حسین پارسایی را تقریباً از سال 73 می شناسم، هم در زمان مدیریت و هم در زمان مدیریت، ایشان را می شناختم. من موافقت کردم که در پروژه های مختلف با او همکاری کنم. اما هر بار به دلایل مختلف این همکاری صورت نگرفت. تا اینکه مرا به تئاتر «هفت خان اسفندیار» فراخواندند و به من پیشنهاد بازی در نقشی متفاوت از اسفندیار را دادند. در ابتدا درگیر پروژه دیگری بود و به همین دلیل نتوانست در خدمت او باشد. 10 روز بعد بنا به دلایلی کار قبلی ام به تعویق افتاد و وقتی دوباره به من پیشنهاد بازی در تئاتر «هفت خان اسفندیار» شد، گفتم پروژه قبلی ام فعلا کنسل شده و خوشحال می شوم در این تئاتر کار کنم. . و این بار نقش اسفندیار را به من پیشنهاد دادند. . کار من از روزهای پایانی بهمن ماه سال گذشته شروع شد و شانس همکاری با این گروه حرفه ای را داشتم.

او در نقش های تاریخی مانند «ملک سلیمان» و «مختارنامه» ظاهر شده است، با این حال این اولین حضور او روی صحنه برای ایفای نقشی تاریخی است. از تجربه نمایش تاریخی روی صحنه تئاتر بگویید.

قبل از بازی در نقش اسفندیار روی صحنه، بیشتر نقش های تاریخی ام در حوزه تصویر بود و این اولین تجربه نقش تاریخی من در تئاتر است. نقش بسیار سنگینی که اگر پشت صحنه مهندسی و همکاری درجه یک کل گروه نبود شاید از عهده آن بر نمی آمدم. خوبی گروه این است که همه یک دست و یک دل هستند و اگر همکاری گروه نبود، نمی شد هر شب 2 ساعت روی صحنه ای مثل این کار کرد. برای هر اجرا، تیمی متشکل از 100 نفر در پشت صحنه کار می کنند تا هر شب یک نمایش منسجم را روی صحنه ببرند. قبل از حضور در «هفت خان اسفندیار» تمام تجربیات تاریخی من تصویری بود و البته بازی در نقش یک شخصیت تاریخی در تئاتر و حضور در تالار وحدت متفاوت است. بنابراین این تجربه تجربه بسیار جدیدی است و نمی توانم بگویم تجربیات قبلی ام می تواند به من برای ایفای این نقش روی صحنه تئاتر کمک کند.

شرایط متفاوت تئاتر و دکور این تجربه را نسبت به کارهای قبلی برای شما تجربه متفاوتی کرده است؟

بله دقیقا همینطوره از طرفی با توجه به اشرافی که آقایان حسین پارسایی به عنوان کارگردان و علی براتی به عنوان طراح حرکت نمایش بر کار داشتند و تجربه به دست آمده در حین تمرین، کار به بهترین شکل ممکن هدایت شد. . خوبی گروه بازیگران این است که همدیگر را می شناسند و در این زمینه کمک زیادی به هم می کنند و از این طریق نکات خوبی منتقل می شود. بازیگران پیشنهادهای خوبی برای یکدیگر دارند تا روند کار به خوبی پیش برود. این ویژگی در کنار تیم مدیریت خوب کمک بزرگی کرده است. همگی دور هم جمع شده اند تا هر شب این اجرای سنگین را با بالاترین کیفیت روی صحنه ببرند.

چقدر برای ایفای نقش اسفندیار با درک کامل تلاش کردید؟

من به قولی معتقدم که منسوب به حضرت مولانا است و می گویند همه چیز بر شماست. همه ما در درون خود رستم، اسفندیار، ارجاسب و… داریم. به نوعی همه آنها در ما هستند. ما باید آنها را در درون خود جستجو و پیدا کنیم. اصولاً من فکر می کنم وقتی یک تیم تحقیقاتی پشت یک فیلمنامه و یک نمایشنامه است و نام های بزرگ و مشاوران بزرگی هم روی آن می بینید. بازیگر دیگر نیازی به تحقیق بیشتر در این زمینه ندارد. راهنمایی های آقای پارسایی به همراه متن خوب برای من منبع قابل اعتمادی بود، بنابراین نیازی نیست کار تحقیقی خاصی برای اسفندیاری که روی صحنه می بینید انجام دهم. بازیگر به محض درک و یافتن لایه های پنهان در دیالوگ ها، سکوت ها و اتفاقات با راهنمایی کارگردان و دیدگاه نویسنده، می تواند آن را به خوبی اجرا کند. همچنین امیدوارم در این نمایش توانسته باشم ارتباط خوبی با مخاطب برقرار کنم.

یعنی برای بازی در نقش اسفندیار با چالش خاصی مواجه نشدی؟

چالشی در سبک بازیگری و نظم بازیگری داشتم که انرژی زیادی می طلبد. قدرت جسمی و روحی خاصی می خواهد که کم کم به آن نزدیک شدم تا بتوانم به آنچه کارگردان می خواهد برسم و با نقش ارتباط برقرار کنم. بنابراین در حین تمرین توانستم اسفندیار را بهتر و بهتر بشناسم و با این نقش آشنا شوم.

تئاتر موزیکال «هفت خان اسفندیار» یک ریسک بود. این کارگردان اگرچه پیش از این تجربه تئاترهای موزیکال «بینوایان» و «الیور توئیست» را داشت، اما چون آثار ترجمه شده بودند، دست آهنگساز باز بود. ریسک ساخت شاهنامه را چگونه دیدید؟ زیرا برخی از منتقدان انتظار داشتند که از اشعار فردوسی در کار استفاده شود. نظر شما در این مورد چیست؟

آقای حسین پارسایی نگاه خوبی به این اثر دارد و معتقد است که کار را باید به کاردان سپرد و آقای کوهستانی هم با توجه به تجربه کارگردان، حضور مشاورانی، آهنگسازانی مثل پوریا خادم، رهبر ارکسترانی مثل بردیا. کیارس، او می‌دانست که چگونه شعر و قافیه را به بهترین شکل ممکن متعادل کند، به کار نزدیک و شبیه است و مردم امروز همچنان آنچه را که روی صحنه می‌بیند به عنوان یک قرارداد می‌پذیرند. همچنین تمامی افراد درگیر در این پروژه در کار خود بسیار حرفه ای هستند و معمولا این نگرانی ها قبل از اجرای کار برطرف می شود و درصد ریسک کاهش می یابد. اما سلیقه عموم همیشه یکی از ناشناخته ترین قسمت های یک اثر بوده است. تا زمانی که نمایشنامه روی صحنه نرود، خلق نشود و ارائه نشود، نمی توان گفت که یک نمایشنامه چقدر پیشرفت کرده است و به هر حال این ویژگی کار ماست.

تئاتر «هفت خان اسفندیار» به گونه ای آغاز می شود که داستان آن برای برخی از تماشاگران احمقانه به نظر می رسد. آیا مخاطب برای همراهی با این تئاتر نیاز به خواندن دارد تا با حال و هوای داستان کنار بیاید؟

این یکی از ویژگی های درام است. ایجاد انتظار، حماقت و در نهایت پاسخگویی به سوالات مخاطب در ابتدای نمایش از ویژگی های درام است و می بینید که در این نمایش بسیار خوب انجام شده و مخاطب را ابتدا کنجکاو می کند. بنابراین حتی اگر مخاطب قبلاً مطالعه نکرده باشد، در اینجا داستان و روایت را می شناسد. به هر حال اتفاقی افتاده، مملکت مورد تهاجم قرار گرفته، تهدید و اسارت بوده و برای فردی که در سیاهچاله است پیام گذاشته اند و حالا بزرگان آن کشور می خواهند که آن شخص بیاید، من را ببخشید و کمک. . این روند تاریخ می تواند در 10 دقیقه اول این سوال را برای مخاطب ناشناس مطرح کند، پس اسفندیار کجاست؟ اسفندیار که وارد می شود، در هر خانه ای که می رود به یک سوال پاسخ می دهند. در نتیجه معتقدم پس از تماشای کل برنامه به تمامی سوالات پاسخ داده خواهد شد.

برخی بر این عقیده اند که ادبیات قدیمی و آثار کلاسیک دیگر برای نسل امروز جالب نیست و آن را دوست ندارند. به همین دلیل است که سرمایه گذار در این زمینه ریسک نمی کند و وارد نمی شود. چه فکری در این باره دارید؟ آیا دوره پرداختن به ادبیات کهن را به پایان رسانده اید؟

«هفت خان اسفندیار» آن ترس را کنار زد و نشان داد که استقبال مخاطبان وجود دارد. در هر صورت با تولید کم نمی توان یک کار عالی را سوار کرد. پرداختن به هر کار باید اندازه خودش باشد. اگر «بدبخت» موفق بود به این دلیل بود که عظمت رمان در اجرای آن دیده می شد. شاهنامه اثر کوچکی نیست که وارد قالب های کوچکتر شده باشد. بنابراین اگر بخواهیم وارد قالب های کوچک تری شویم، موفق نخواهیم شد، سرمایه گذاران کوچک به نتیجه اقتصادی مطلوب نمی رسند و تجربه خوبی روی صحنه نخواهند داشت.

از این گذشته باید زبان مشترکی بین مخاطب امروزی و این آثار کهن پیدا کرد تا ارتباط برقرار شود. بخشی از این زیبایی بصری است که باعث می شود بیننده را به سمت نگاه بکشاند. در نتیجه باید با شاهنامه با الگوی شاهنامه برخورد کرد. در غیر این صورت باعث بی حوصلگی مخاطب می شود. افراد توانمند وارد کار می شوند، هم سرمایه گذاران برای ورود به این عرصه جذب می شوند و هم افراد توانمند دیگری که فکر می کنند جایی برای کار نیست نیز برای خلق آثار ماندگار با بالاترین استانداردها وارد می شوند. در این شرایط نه تنها من بلکه بسیاری از بازیگران با هم رقابت خواهند کرد تا بتوانند در این نمایش ها حضور داشته باشند و با چنین نمایش های قوی نام خود را در تاریخ هنر ایران ماندگار کنند.

لازم به ذکر است: «هفت خان اسفندیار» محصول سازمان هنری رسانه اوج است و علاوه بر زنگدانی، بانیپال شومون، فریبا کوثری، امیررضا دلاوری، امیر کاوه آهنینجان، اصغر پیران، محسن حسینی، رضا راد، مونا صوفی، ندا. سیاس، نیکا افکاری، سایه پارسایی دیگر بازیگران هستند.