آیا سرمایه گذاری در ارز دیجیتال سود بیشتری دارد یا در سهام؟/ کدام یک سوددهی بالاتری دارد؟

به گزارش پی ام آپ، با هجوم سرمایه‌گذاران و سفته‌بازان به ارزهای دیجیتال به عنوان یک طبقه دارایی، بسیاری شروع به مقایسه آن‌ها با سهام کرده‌اند. در حالی که کریپتو و انجام موجودی در واقع، آنها ویژگی های خاصی دارند، اما اساساً متفاوت هستند.

در اینجا شباهت ها و تفاوت های ارزهای دیجیتال و سهام را بررسی می کنیم.

شباهت های ارز دیجیتال و بازار سهام

1. ریسک و نوسانات: ارزهای دیجیتال از زمان پیدایش خود با نوسانات زیادی روبرو بوده اند. قیمت بیت کوین و شاخص سهام NASDAQ در پنج سال گذشته تغییرات زیادی را تجربه کرده است. این بدان معناست که دارایی های بیت کوین یا سبدی از سهام فناوری در پنج سال گذشته تغییرات قیمتی را تجربه کرده اند. اما درجه تغییرات قیمت بیت کوین به طور قابل توجهی بالاتر است.

2. نحوه معامله: شباهت دیگر بین ارزهای رمزنگاری شده و سهام نحوه معامله است خرید و فروش هر دو فعال هستند. پلتفرم هایی مانند Robinhood، Wealthsimple و SoFi شروع به محو کردن خطوط بین دارایی های دیجیتال و محصولات مالی قدیمی کرده اند. کاربران می توانند با استفاده از همان پلتفرم به طور یکپارچه به سهام و ارزهای رمزنگاری شده خود دسترسی پیدا کرده و معامله کنند.

3. تقلب: با توجه به وسوسه کسب سود سریع، جای تعجب نیست که هم سهام و هم ارزهای دیجیتال از رفتارهای کلاهبرداری رنج می برند. یکی از رایج ترین کلاهبرداری ها پمپ و تخلیه است. همانطور که اغلب در سهام می بینیم، برخی از گروه ها بی پروا به طور مصنوعی ارزش گذاری می کنند نشان آنها دیجیتال را از طریق ادعاهای نادرست یا اغراق آمیز، تأیید افراد مشهور یا صرفاً طمع سرمایه گذاران (FOMO) تبلیغ می کنند.

وقتی قیمت بالا می رود، کلاهبرداران دارایی های خود را می فروشند و در بیشتر موارد ناپدید می شوند. شرکت داده های رمزنگاری Chainalysis تخمین می زند که تا سال 2021، 2.8 میلیارد دلار کلاهبرداری در کریپتو اتفاق افتاده است.

با وجود ماهیت نوپای ارزهای دیجیتال، سرمایه گذاران نهادی بیشتری در حال سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، دارایی های دیجیتال، فن آوری مسدود کردن ظروف چینی و سرمایه گذاری غیرمتمرکز مالی (DeFI). این سرمایه گذاران حرفه ای نیاز به شفافیت دارند. نقدینگی و آنها به مقررات بیشتری در دارایی های کریپتو نیاز دارند که می تواند برای کل بازار مثبت تلقی شود.

تفاوت های اساسی زیادی بین سهام و ارزهای دیجیتال

1. عرضه: عرضه برخی از ارزهای دیجیتال محدود است که معروف ترین آنها بیت کوین است. با این حال، سایر ارزهای دیجیتال هیچ محدودیتی ندارند. یعنی مشخص نیست چقدر ارز دیجیتال می تواند استخراج یا چند برابر شود. از سوی دیگر، سهام تمایل به متغیر بودن کمتری دارد زیرا مقدار سهام موجود توسط عملیات شرکت صادرکننده کنترل و در نهایت پشتیبانی می‌شود.

نکته دیگری که باید در نظر گرفت، تفاوت اندازه مطلق بین بازارهای سهام جهانی و ارزهای دیجیتال است. در سال 2021، میزان سرمایه در سطح جهان 106 تریلیون دلار برآورد شد، در حالی که اندازه کل بازارهای کریپتو 2.6 تریلیون دلار، معادل 2.5 درصد از بازار سهام بود.

2. مقررات: سهام به طور کلی توسط اوراق بهادار و سایر نهادهای نظارتی در کشور مبدا بررسی می شود. علاوه بر این، برای سهامی که در یک بورس سازمان یافته پذیرفته شده اند، بورس نیز بر شرکت نظارت دارد و در صورت بروز مشکل می تواند آن را از فهرست خارج کند. در حالی که این موضوع به معنای ایجاد وثیقه نیست، این سطح از نظارت در ارزهای دیجیتال دیده نمی شود.

علاوه بر این، ارزهای دیجیتال مبتنی بر مفهوم عدم تمرکز هستند که امکان مبادله ارزش بدون اعتماد را از طریق اینترنت بدون واسطه ارائه می شود در واقع، جذابیت ارزهای رمزنگاری شده برای بسیاری این واقعیت است که بر خلاف سهام سنتی، هویت فرستنده و گیرنده رمزارز پنهان است.

3. هدف: وقتی صحبت از ارزش مبادله ای به میان می آید، بسیاری از ارزهای دیجیتال به عنوان ارزهای رمزنگاری تراکنشی طراحی شده اند، به این معنی که قرار است نوعی ارز یا ارز دیجیتال باشند.

از سوی دیگر، زمانی که شخصی سهامی را خریداری می کند، کسری از مالکیت شرکت ناشر را می خرد. با این حال، زمانی که شخصی یک ارز دیجیتال خریداری می کند، لزوما مالکیت جزئی از بلاک چین را به دست نمی آورد.

در ارزهای رمزنگاری شده، پروژه هایی وجود دارند که توکن هایی هستند که می توانند مالکیت جزئی و حق رای برای یک پروژه ایجاد کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک ارز دیجیتال به داشتن یک ارز یا کالایی مانند طلا نزدیک‌تر است.

4. فناوری: آخرین و مهم ترین تفاوت بین سهام و ارزهای دیجیتال، فناوری است. فناوری بلاک چین پایه و اساس همه ارزهای دیجیتال است. بسیاری از ارزهای رمزنگاری شده اجازه می دهند برنامه نویسی اضافه شود و ماهیت دارایی رمزنگاری شده را به “پول قابل برنامه ریزی” تغییر دهد.

از دیگر کاربردهای ارزهای دیجیتال می توان به قراردادهای هوشمند و دیگر برنامه های کاربردی DeFi مانند Dapps (برنامه های غیرمتمرکز) اشاره کرد. اما تنها استفاده از سهام افزایش سرمایه، جریان نقدی است سود سهام و حق رای.

آیا این دو دارایی در آینده مشابه خواهند بود؟

در حالی که ارزش های بازار متفاوت است، تغییرات خاصی این دو طبقه دارایی را به هم نزدیک می کند. با رشد در بیشتر بازار ارزهای دیجیتال، شاهد توسعه مشتقات مالی و محصولات بیشتری هستیم که در سهام رایج هستند.

به عنوان مثال، معاملات آتی بیت کوین و اتریوم در حال حاضر در صرافی های آتی معتبر مانند بورس کالای شیکاگو (CME) معامله می شوند. این بازارهای آتی به سرمایه گذاران نهادی اجازه می دهد تا قراردادها یا توافق نامه های خرید و فروش ارزهای دیجیتال را در یک تاریخ از پیش توافق شده، به شیوه ای توسعه یافته و شفاف از طریق صرافی های ایجاد شده بفروشند.

این به سرمایه گذاران این امکان را می دهد که نه تنها یک ادعای آتی روی یک ارز دیجیتال خریداری کنند، بلکه دیدگاه منفی نسبت به آن ارز دیجیتال داشته باشند و آن را بفروشند. این قراردادهای آتی به صورت نقدی تسویه می شوند و در یک بازار ثابت و تنظیم شده معامله می شوند.

ارزهای رمزنگاری شده همچنین صفحه ای از صندوق های قابل معامله در بورس یا ETF گرفته اند که اکنون به طور خاص در بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری می کنند. ETF مانند یک صندوق سرمایه گذاری مشترک است، اما در بورس معامله می شود، بنابراین کاملا نقد است.

ETF ها برای مدت طولانی وجود داشته اند و به جای ردیابی عملکرد یک دارایی یا شاخص، مدیریت آن ها بسیار ساده است و به همین دلیل معمولاً هزینه های کمتری نسبت به صندوق های مشترک سنتی دریافت می کنند.

راه دیگری وجود دارد که سهام و بازارهای رمزنگاری در حال همگرایی هستند. برای سرمایه‌گذاران پیشرفته‌تر، صندوق‌های تامینی اختصاصی در فضای ارزهای دیجیتال وجود دارد که به دارایی‌های دیجیتال یا سرمایه‌گذاری‌های DeFI اختصاص داده شده است و به نمایندگی از سرمایه‌گذاران وجوه را مدیریت حرفه‌ای می‌کنند. این نوع از صندوق ها به سرمایه گذاری حداقل 100000 دلار نیاز دارند.

این شرکت‌ها می‌توانند در ارزهای دیجیتال، استارت‌آپ‌های رمزنگاری، صرافی‌ها، IPOها و سایر دارایی‌های بلاک چین سرمایه‌گذاری کنند. آنها در ازای مدیریت حرفه ای خود، هزینه هنگفتی را از سرمایه گذاران نهایی خود دریافت می کنند.